«شانزدهم اردیبهشت» به نام «روز ملی مراغه» در تقویم سال‌های اخیر شناخته می‌شود؛ کهن‌شهری که از اعماق تاریخ ایران سربرآورده و با پایتختی در دوره ایلخانی، نام خود را به عنوان خطه‌ای پیشتاز در دانش و فن، زبانزد ساخته‌است.

نهم اردیبهشت، به نام «روز شوراها» نامگذاری شده‌است؛ نهادی که قرار بود سایه هدایت و نظارت بر سیمای مدیریت شهری بیندازد، در رسالت اصلی خود وا مانده است.

تقارن ماه مبارک رمضان و عید نوروز، در بسیاری از شهرهای کشور، به فرصتی برای تجلی قرآن در مکان‌های تاریخی تبدیل شد، با این‌حال در تبریز این مناسبت با انتشار انبوه ویدئوهای رقص‌ در فضاهای فرهنگی، تاریخی و حتی مذهبی، همراه بود.

در فرهنگ دیرین ایرانی، صنعتگر، همیشه در پی آفرینش هنر و زیبایی بوده است و هرگاه که به ساخت ابزار و وسیله‌ای همّت می‌نمود، باید ذوق و سلیقه خویش را در دست‌ساخته‌هایش جلوه‌گر می‌کرد؛ قفل سلجوقی، یادگار «قلعه ضحّاک‌ماران» در موزه آذربایجان، در زمره همین آثار است.

هنوز که هنوز است، روزهای پایانی اسفند، روزهای غوغای خیاط‌خانه‌ها در شهرهای کوچک و بزرگ است. در روزگاری که خبری از بوتیک‌های رنگین لباس نبود و خرید مداوم لباس، مانند امروز باب نبود، این‌ خیاط‌خانه‌ها بودند که کت و شلوار و پیراهن عموم را مهیای عید می‌کردند.

بازی روز گذشته تیم تراکتور بار دیگر بستر نمادهای شوم قوم‌‌گرایی شد؛ البته این‌بار ماجرا تفاوت جدی با دفعات قبل داشت، چراکه افراد خاطی، تحت‌تاثیر سخنان عضو شورای شهر تبریز، گستاخ‌تر از همیشه، به ابراز وجود در ورزشگاه یادگار امام(ره) تبریز پرداختند.

در این‌که حجت‌الاسلام برگی، از منبری‌های باسواد و تاثیرگذار تبریز است، شکی نیست، اما مرور رفتارهای این عضو شورای شهر تبریز در روزهای پس از دوری از کرسی ریاست شورا، نشان از ناراحتی و دستپاچگی وی در موضع‌گیری دارد.

مجموعه‌ای از طرح‌های چشم‌نواز آجرکاری هنری که در فاصله سال‌های 1310 تا 1330 شمسی، در بدنه ساختمان‌های مجاور خیابان‌های اصلی شهرها اجرا شده، در فرهنگ معماری و شهرسازی «جداره‌های تاریخی» نامیده می‌شود.

... کمی بعدتر و در  سفر مظفرالدین شاه به فرانسه یک  جوان آنارشیست فرانسوی با تپانچه عزم جان شاه نیمه جان و بیمار کرد و خواست تا بینوایی را که پنجاه سال منتظرالسلطنه مانده بود نعش و پخش زمین کند.

مرحوم امام هم در همان دوران سخنان قابل توجهی ز حضرت زهرا دارند که در بین آنان در حقیقت الگوی حقیقی از زن مسلمان ایرانی را ترسیم می‌کنند. همچنین قابل توجه است که اهالی قلم نظیر محمود حکیمی، علی دوانی، شهید مطهری و... در آثار خود در زبان داستان و روایت‌نویسی سعی دارند چهره‌ای از زن اصیل مسلمان را احیا کنند که تا آن موقع مغفول مانده بود. 

تجربه برخوردهای ضربتی با مسائل اجتماعی و هزینه‌های اجتماعی چنین برخوردهایی، تجربه‌ای است که شاید قریب به سه دهه در جامعه ایرانی در حال تکرار باشد بی‌آن‌که ماحصلی داشته باشد.

طی روزهای گذشته بگومگوی یعقوب هوشیار شهردار تبریز و شرکت در یک هلدینگ سرمایه های داخلی محمدرضا زنوزی در رسانه ها و متهم کردن متقابل هم به بدعهدی درباره آتاسنتر دوباره پای این موضوع را به فضای رسانه ای باز کرد. در این متن میخواهیم بدانیم موضوع آتاسنتر از چه قرار است این دعوا بر سر چیست و چقدر جدی و واقعی است؟