سکوت برخی وکلای ملت در حوادث اخیر و عدم حضورشان در میان مردم و دانشجویان بیش از پیش مشهود است. در این یادداشت و در چند گزاره به این مهم پرداخته ایم.

خصوصی‌سازی یا دولتی‌سازی خدمات عمومی، همواره جای بحث بوده است و این‌که دولت‌ها در خصوصی‌سازی تا چه اندازه موفق بوده‌اند بستگی به کیفیت خصوصی‌سازی و بخش خصوصی دارد.

صحبت از فعالیت ژورنالیستی، هرچند ما را متوجه تاریخ چند صد سال اخیر و تجدد می‌کند اما ریشه‌های این امر را در گذشتگان به گونه‌های دیگر و‌ در عناوین دیگر می‌توان جست‌وجو کرد.

این روز‌ها خشونت در جامعه ایرانی به عریان‌ترین و خطرناک‌ترین مرحله خود رسیده است! این گزاره‌ایست که از سوی بسیاری از تحلیل‌گران و ناظران مسائل سیاسی و اجتماعی مورد تصدیق قرار گرفته است. البته برای تایید این گزاره، تنها کافیست بازنمایی وقایع اتفاق افتاده در شهرستان‌های کرج و خاش مورد توجه قرار بگیرد.

این که مقامات جمهوری اسلامی ایران، "حفظ نظام" را می خواهند یا "حفظ مسوولان" آن را، بسیار تعیین کننده است. حفظ اصل نظام که این روزها بسیار درباره آن سخن گفته می شود، با تغییرات گسترده در ترکیب حکمرانان حاصل می شود؛ تغییراتی که از دل رأی و انتخاب مردم حاصل می شود: تغییراتی برای رسیدن به "فهم مشترک".

برای این روزها و برای هر آنچه که سیاسی شده است؛ برای مردم عادی که آرزوی زیستنن دارند، وسط‌بازی بهترین راه است.

پیام‌رسان‌های داخلی هنوز هم توان رقابت با پیام‌رسان‌های فیلترشده را ندارند. در این یادداشت به چند مسئله اصلی در رابطه با پیام‌رسان‌های داخلی پرداخته ایم.

زنی که با شعر پا به عرصۀ روشنفکری گذاشت و گمان می رفت فروغ دیگری خواهد شد چندان در مذهب غور کرد که همت خود را صرف ترجمۀ قرآن کرد... .

مسئولان کشور رفتار خود در 40 روز گذشته را مرور کنند تا متوجه رفتار ناصواب خود در ماجرای درگذشت مهسا امینی شوند. آنها اگر زمین را به آسمان بچسبانند و هزار بیماری زمینه‌ای هم برای مهسا ردیف کنند، افکار عمومی برآن است که دلیل مرگ این دختر، حضور در گشت ارشاد است و نه چیز دیگری.

روز گذشته بررسی تقاضای دو فوریت لایحه متناسب سازی حقوق کارکنان دولت و بازنشستگان کشوری و لشکری در دستور کار صحن علنی مجلس قرار گرفت. در پی تصویب این لایحه از ۹۰۰ هزار تومان تا یک میلیون و ۵۰۰۰ تومان به حقوق کارکنان و بازنشستگان اضافه خواهد شد.

روزنامه اطلاعات نوشت: طی هفته‌های گذشته شاهد اعتراضات و گاه اغتشاشات در کشور بودیم. علت خشم آن‌ها چند احساس و ادراک اجتماعی است: احساس عدم رضایت از وضعیت موجود، احساس ناکارآمدی سیستم اجرایی و اداری کشور و احساس عدم اعتماد به نظام تصمیم گیری و مدیریتی.

چندی پیش روزنامه جوان در پاسخ به این سوال که « چرا رفتار حکومت با زنانی که آنان را بدحجاب می‌خواند در زمان انتخابات یا راهپیمایی‌های حکومتی فرق دارد؟» نوشت: «آن خانمی که در راهپیمایی ملی شرکت می‌کند و با رأی خود در انتخابات علاقه‌اش را به میهنش نشان می‌دهد، در واقع نشان می‌دهد به هنجار‌ها و ارزش‌های عمومی این جامعه علاقه‌مند است و حتی اگر در عمل با برخی از آنها موافق نباشد، به دنبال برهم زدن آنها و مبارزه با این هنجار‌ها نیست.»