همه‌چیز از اردیبهشت گرمِ شیراز شروع شد. 23 اردیبهشت 1402، آتش از بساط چند معتاد در گوشه‌ای از گورستان دارالسلام -با بیش از 1200 سال قدمت تاریخی- شروع شد، آرام‌آرام از میان علف‌های هرز عبور کرد و تعدادی از سنگ قبرهای نفیس تاریخی را به کام شعله‌های خود گرفت.

تبریز در زمره شهرهای کشور است که بیشترین تاخت‌وتاز را در بافت تاریخی شهر داشته‌است. در ادبیات شهرسازی، نامش را «احیای بافت فرسوده» یا «سامان‌دهی بافت ناکارآمد شهری» گذاشته‌اند؛ اما چه بسیار ابنیه ارزشمند تاریخی، که با همین نام، به تیغ فنا رفته‌است. از جمله این آثار، دو زورخانه مهم تبریز یعنی «گیو» و «گرشاسب‌یل» است.

با حضور وزیر کشور، نماینده ولی فقیه در استان، نمایندگان استان در مجلس شورای اسلامی و جمعی از مدیران و چهره‌های اجرایی، هفدهمین استاندار آذربایجان‌شرقی معرفی شد.

62 سال پیش در چنین روزی بود که بعد از چندین سال پیگیری و تلاش شیفتگان فرهنگ و تاریخ تبریز، موزه آذربایجان گشایش یافت.

عصر شنبه هفتم مهرماه ۱۴٠۳ خورشیدی، نشست صدوهشتم از «کارگاه شاهنامه‌خوانی تبریز» در محل «کافه کتاب کیکاوس»  برگزار شد.

هفتم مهر، گرامی‌داشت شمس تبریزی، عارف شوریده دیار تبریز است. عارفی که با بازتاب عشق و آگاهی بر قلب مولانا، چنان حادثه‌ای در سینه پیر خراسان رقم زد که با گذشت قرن‌ها، هنوز که هنوز است معارف بشری از چشمه زلال آن،  جان و دل می‌شوید.

هفتم مهر، سالروز ثبت ملی دبیرستان فردوسی تبریز است؛ مدرسه‌ای تاریخی با معماری چشم‌نواز در مرکز شهر که در کنار نقش برجسته حکیم ابوالقاسم فردوسی نزدیکی چهارراه شریعتی، واقع شده و خاطرات چندین نسل از تبریزی‌ها را در سینه دارد.

ایستگاه راه‌آهن، در هر شهر و دیار، مملو از خاطرات تلخ و شیرین است؛ به شیرینیِ دیدار با عزیزی که از راه‌های دور، خود را به منزل رسانده‌، و به تلخی وداع‌های اشکبار.

در شبی پاییزی و دلنشین، موزه قاجار تبریز به نقطه تلاقی شعر و موسیقی تبدیل شد؛ نغمه‌های سه‌تار در هم‌آمیزی با اشعار شهریار، فضایی سرشار از احساس و خیال آفرید و دل‌های عاشقان ادب را به دنیایی دیگر برد.

ماجرای باغ گلستان، از قطع شماری از درختان تنومندِ 100ساله، در مقابل بیمارستان شفا شروع شد و آرام ارام به چالش فرمانداری، شورا و دستگاه قضایی استان کشید و البته در این میان، شهرداری، تا به این‌جا سکوت کرده‌است.

 در میان گورستان‌های تاریخی تبریز، «گجیل» به خاطر تدفین شمار زیادی از صاحبان عرفان و طریقت، از مزارات مهم تبریز است و از این رو به «مقبره‌العرفا» مشهور شده‌است.

سیل معروف سال 1313 تبریز با چند قطعه عکس نادر و ارزشمند از آرشیو عکاسخانه مَلک شناخته می شود، اما تصاویر این سیل مهیب و ویرانگر، یک نکته سینمایی دارد که کمتر مورد توجه قرار گرفته است.