موضوع پیمان مودت با آمریکا و توفیق اخیر که در دعوای فیمابین بوجودآمده، دستمایه شعر زیر شده است:

دیری است دچار مشکل بسیاریم
در سفره فقط حسرت خالی داریم

حالا که گذشته نصف عمر از دولت
فرموده خودش که فکر برمیداریم!!

تا حال چرا نکرده یک چاره خودش؟
شاید که ندیده بود در آزاریم!

این وعده اگر هم که «سخن درمانی» است
ما منتظر رسیدن آثاریم

پس چشم به راه دیدن تغییرات
در سفره و در جامعه و بازاریم

معلوم‌ نشد که علت مشکل چیست
از چیست فقط در آتش ادباریم

در مجلس ما بلکه وکیل الدوله است
شاید هم اسیر خادم التجاریم

برجام نشد، تورم از شصت گذشت
دنبال توافقات لاکرداریم

گاهی پی وصلیم به هر قیمت و گاه
نفرت به زمین رابطه می کاریم

یک عمر شعار «مرگ بر ..» می‌دادیم
این دوره پی رفاقت اغیاریم

حالا پی پیمان مودت، حتی
با دشمن بدطینت عالم خواریم

با آن که چو خط های موازی بودیم
با قوم کفن پوش سر یک کاریم

هر چند که اقتصاد دستوری نیست
دلگرم به وعده های در گفتاریم

چون نقطه ی تسلیم در این دایره ایم
در خط مسیر گردش پرگاریم

یک نیمه که از فرصت دولت مانده
ما هم که جوان، از آرزو سرشاریم!

#حمیدحاجی_زاده
سیزدهم فروردین ۱۴۰۲