بیست و پنجم ذی‌القعده، همزمان با دحوالارض یعنی گسترش یافتن زمین است. از امیرالمومنین حضرت علی(ع) روایت شده است که فرمودند «نخستین رحمتی که از آسمان به زمین نازل شد، در بیست و پنج ذی‌القعده بود. کسی که در این روز روزه بگیرد و شبش را به عبادت بایستد، عبادت صد سال را که روزش را روزه و شبش را عبادت کرده است، خواهد داشت.»

چهارشنبه اول تیر 1401 اتفاق نادر و جالبی رخ داد که قطعا به صورت تصادفی و بدون برنامه ریزی و اطلاع قبلی بوده است. این که به شکل کاملا هم زمان در محل انجمن صنفی روزنامه نگاران استان تهران از «سند ملی رسانه» رونمایی شد و در صدا و سیما هم از کلیات «سند تحول رسانه ملی». اولی با نگاه حرفه ای و علمی و دومی کاملا سیاسی و تبلیغاتی. یکی عکس دیگری اما هر دو ذیل سه واژۀ مشترک سند و رسانه و ملی تا مشخص شود چقدر زبان مشترک داریم!

آمد و نیامد دارد و شابدولظیمی‌اش معروف است. هر روز بارها و بارها تکّه و پاره‌اش می‌کنیم؛ هنگام تلفن صحبت کردن، جلو در ورودی ساختمان، زمانی‌که آشنایی را اتفاقی در خیابان می‌بینیم، موقعِ دوراهی‌های رفتاری و غیره. یک «ایرانی» به تعارفش معروف است، اما خوب می‌داند هرجای دنیا برود، بهتر است از تعارف کم کند و بر مبلغ بیافزاید.

دوم تیرماه ۱۴۰۰ روزی سیاه در تاریخ رسانه‌های ایران است؛ روزی که دو دختر، دو جوان که یکی تازه ‌عروس و دیگری در آستانه پوشیدن رخت خانه بخت بود، چهره در خاک کشیدند؛ روزی که اهالی خبررسانی خود خبر شدند و داغدار.

فشار ناشی از فعالیت‌های بشر بر وضعیت جهانی محیط زیست، کره زمین را ویران کرده و تهدیدی فزاینده برای سلامت انسان است و در عین حال، تغییرات اقلیمی و همچنین افزایش دمای ناشی از آن، بزرگترین تهدید برای سلامت انسان در طول تاریخ بوده که بسیار بیشتر از خطرات ناشی از ویروس‌ها و بیماری‌هاست.

این روز‌ها نمایندگان مجلس از زبان مردم انتقادهائی را به عملکرد اقتصادی دولت مطرح می‌کنند، ولی هیچیک از این انتقاد‌ها در رسانه ملی منعکس نمی‌شود. رسانه‌های وابسته به دولت و خود حکمرانان پیوسته از عملکرد خود تمجید می‌کنند در حالی که احساس مردم چیز دیگری است.

امروزه کشورها و شرکت‌های متعددی طرح چهار روز کاری و سه روز تعطیلی در هفته را پذیرفته‌اند یا در حال بررسی آن هستند و هر روز به طرفداران این طرح اضافه می‌شود. تعداد کشورها و شرکت‌هایی که به اجرای آزمایشی و اختیاری این طرح می‌پیوندند، اضافه می‌شود و اغلب نتایج مثبتی به دست آمده است.

حقیقت جامعه این است که بخشی از مردم گوشت، مرغ، میوه و ... را از زندگی خود حذف کرده‌اند و زندگی‌شان سبد فرهنگی و تفریحی ندارد.

ترکیب «غلام» در کنار اسامی ائمه، مفهومی بود که آدم‌ها را به روش و منش زندگی آن بزرگان می‌رساند. نمی‌دانم چه شد که به دنبال استحاله بسیاری از مفاهیم فرهنگی، این غلام‌ها به یکباره «امیر» شدند. یعنی «غلامعلی و غلامحسین و غلامرضا» به مرور «امیرعلی و امیرحسین و امیررضا» شدند.

این دو مکتب علی‌رغم تشابهاتی که دارند از تفاوت‌ها و اختلاف مشرب نیز برخوردارند، امام خمینی به نوعی از هر دوی آنها تغذیه کرده است اما به طور کلی ایشان را باید در فضای عرفانی مکتب تهران بر شمرد. 

«استاندارد های لازم برای گندم و آرد رعایت می شود و نانوا هم بخاطر مشتری مداری ،کم کاری نمی کند، به نظر بنده ضایعات نان بخاطر ارزان بودن آن است.»

کاش این افراد و همه آنهایی که در زمان دولت گذشته مدعی بودند اداره کشور مثل خوردن یک چایی قند پهلو است، یک نشست خبری برگزار کنند و به سوالات پاسخ بدهند و بگونید که چگونه کشور را اداره می‌کنند.