همنوا |  سعید مهدوی

سخنان آقای اسوتچی را اگر نشنیده‌اید، «احتمالاً» بتوانید با جستجوی نامِ ایشان در اینستا پیدا کنید؛ می‌گویم «احتمالاً»، چرا که مدت‌هاست که نه رسانه‌ها و نه حتی هم‌مکتبی‌های ایشان، وقعی بر آن حرف‌ها نمی‌نهند. 
یادم نمی‌آید از چه دوره‌ای در شورا حضور دارند، حساب حضور ایشان و چند عضو دیگر در شورا، از دست خارج شده، اما در هر حال، ما ایشان را به عنوان عضو ابدی شورا پذیرفته‌ایم.  «20 سال احساس تکلیف» از سوی کسی که در عمر فعالیت شورایی خود، 20 جمله فنی و محتوایی درباره مدیریت شهری نگفته، ماجرای غریبی است که فقط در تبریز باید بخوانید. نمونه این صحبت‌ها را دیروز می‌توانستید بشنوید. سه بار به سخنان حاج‌آقای همیشه معترض گوش دادم و هر بار سعی کردم، صبور و بی‌طرف، صحبت‌های ایشان را حلاجی کنم، اما عصبیت بی‌هدف، داد و هوار، حرف‌های پریشان و پراکنده و کنایه‌های بی‌معنی، مجال شنیدن و تامل نمی‌‌دهد.
ظاهراً حرف حساب ایشان، دیروز این بود که «چرا حراست نمی‌گذارد کارگران تجمع کنند!؟» جالب این‌که مدعی بود «تجمع کارگران موضوعی است که در آموزه‌های دینی اشاره شده است!» کسی هم نبود در آن میان بپرسد، معطل‌‌کردن کار مردم برای برپایی تجمع و بلوا، در کجای دین آمده‌است؟ (اتفاقاً اگر از منظر دین بنگریم، دوره خلافت علی‌ابن‌ابی‌طالب در محاصره چنین شورش‌های بی‌منطقی گذشت و نهایتاً به قدرت‌یابی معاویه و سلطه اموی انجامید.)
کسی منکر مطالبه‌گری و اعتراض قانونی نیست، اما آقای اسوتچی با آن لحن پرخاشگرانه، تکه‌پرانی به نهادهای امنیتی و ناچیزشمردن ملاحظات امنیتی-رسانه‌ای، شاید خودشان هم خبر ندارد که چه پیامدهایی را مممکن است متوجه کارگران کنند.
 شاید «آقای بزرگوار» بتواند «تجمع و آشوب» را از هم تفکیک کنند، اما آیا تضمینی هست که عموم کارگران مخاطب او در میان اضطرابها و فشارهای زندگی روزمره، بتوانند این سره و ناسره را از هم تفکیک دهند؟
قانون کار، در ایران دوره به دوره در مسیر تحول و تکامل است و شهرداری تبریز نیز از این حیث استثنا نیست. حقوق و مزایا و شرایط استخدامی کارگران، با وضع قوانین بالادست و در یک سیر طبیعی، هر چند وقت‌یکبار، پیشرفت می‌کند، تا جایی که دریافتی بسیاری از کارگران، حتی از کارکنان رسمی نیز بهتر است.
سوال این‌جاست که داد و هوار این عضو شورا، واقعاً تاثیری بر مطالبات کارگری داشته است؟ کدام‌یک از آیتم‌های دریافتی کارگران، با پیگیری ایشان به ثمر رسیده‌است؟
طبق اطلاعات موثق، حراست شهرداری تبریز در همین دو سال گذشته، زمینه‌ساز بازگشت منابع قابل‌توجهی به خزانه بوده و از بسیاری از دست‌اندازی‌ها و سوء‌استفاده‌ها نیز پیشگیری کرده‌است. آیا دستگاه نظارتی شهرداری، برای اثبات این فعالیت‌ها، حتماً باید گزارش هفتگی به آقای اسوتچی بدهد تا ایشان متوجه کارکرد این نهاد شوند و در صحن شورا، حراست را به طعنه و تمسخر نگیرند؟ 
ایشان هر چند وقت یکبار، با داد و بیداد، در مقام خونخواهی از حق و حقوق کارگر، صحن شورا را روی سر می‌گذارد و پشت حقوق کارگر، سنگر می گیرد، غافل‌ از این‌که صدای ایشان، اگرچه همچنان بلند و پرتحکم است، اما خاموش‌ترین صدای شورا است.
باری، مهم‌ترین تاثیر ایشان در تمام این سال‌ها، این بود که «اعتراض مدنی و کارگری» را که فی‌نفسه یک کُنش شریف و قابل‌احترام است، چنان به بیراهه کشانده که بسیاری از کارگران، ترجیح می‌دهند با سیلی صورت خود را سرخ نگه دارند، اما مطالبات خود را این‌چنین پیگیری نکنند.