به گزارش همنوا، آتاسنتر یک مگاپروژه تجاری خدماتی و اقامتی ۵۶۰ هزار متر مربعی است که بر روی زمین ۱۹ هکتاری کارخانه بنیان دیزل واقع در منطقه صنعتی غرب تبریز طراحی شده است زمین این کارخانه که زمانی اولین تولید کننده موتورهای دیزلی در ایران بود بعد از خصوصی سازی و عرضه حدود ۶۷ درصد از سهام دولتی آن در بهمن ۱۳۸۶ از طریق بورس و خرید آن توسط یکی از شرکتهای متعلق به محمدرضا زنوزی وارد سرنوشتی تازه شد. این شرکت خیلی زود دست به تعدیل نیرو زد و در سال ۱۳۹۱ به کلی تعطیل شد و ۴۰۰ کارگر باقیمانده در آن اخراج شدند.

متعاقب این تعطیلی نقشه های جدید برای زمین ارزشمند این کارخانه سر برآوردند و مشخص شد که دیگر قرار نیست در اینجا هیچ تولیدی اتفاق بیفتد بلکه بر روی ویرانه های تولید دیوی از بتن و آهن بنا خواهد شد که زرق و برق کالاهای خارجی اش تولید را از رونق خواهد انداخت.

در هر حال در مهرماه ۱۳۹۳ کمیسیون ماده ۵ استان با تغییر کاربری زمین کارخانه موافقت کرد این مصوبه مورد اعتراض شماری از کنشگران فعالان اقتصادی و صنعتی، رسانه ها و نمایندگان مجلس قرار گرفت؛ اما کمیسیون مجدداً مصوبه قبلی خود را در خرداد ۱۳۹۴ تمدید و بر آن تأکید کرد. بر این اساس مقرر شد که از بابت تغییر کاربری این زمین از صنعتی به تجاری و خدماتی، ۶۰ درصد از عرصه (زمین) در اختیار مالک بماند و ۴۰ درصد از آن که شامل فضاهای سبز و فضاهای ورزشی است با لحاظ غیر قابل تفکیک بودن به شهرداری واگذار شود و برای پرداخت ارزش اعیان موجود روی این قسمت از عرصه شامل ساختمان استادیوم درختکاری و ... از جانب شهرداری با مالک آن توافق صورت گیرد علیرغم تعطیلی کارخانه، تغییر کاربری و اقدام به تمدید آن اما آتاسنتر هرگز وارد فاز اجرایی نشد اما از آن برای تقویت ارزش سهام شرکت در بورس بهره برداری شد.

تا چند سال همه چیز تمام شد تا اینکه در پی استیضاح و برکناری عباس رنجبر از شهرداری تبریز در اسفند ۱۴۰۰ يعقوب هوشیار به عنوان جایگزین او انتخاب شد وزیر کشور در ۱۶ فروردین ۱۴۰۱ حکم او را امضا کرد و شرکت بنیان دیزل با انتشار صورت جلسه هیئت مدیره اش در ۲۰ فروردین در بورس بلافاصله اعلام کرد که مجدداً پروژه آتاسنتر را پیگیری خواهد نمود.

بنیان دیزل در مرداد ۱۴۰۱ نامه ای با امضای شهردار منطقه ۶ در بورس افشا کرد که در آن برآورد اولیه عوارض پروانه آتاسنتر قید شده بود. مبلغ برآورد شده حدوداً ۷۰۰ میلیارد تومان بود. این برآورد که توسط هیئت کارشناسی شهرداری صورت گرفته است با لحاظ اینکه مبلغ عوارض حدود ۳۵ درصد از ارزش یک بناست به معنای این است که کل بنای آتاسنتر حدوداً ۲ هزار میلیارد تومان قیمت گذاری شده است.

این قیمت برای یک پروژه تجاری خدماتی و اقامتی با زیربنای ۵۶۰ هزار متر مربعی بسیار اعجاب انگیز است چرا که با یک ضرب و تقسیم ساده میتوان متوجه شد که هر متر مربع از واحدهای آتاسنتر، حدوداً سه و نیم میلیون تومان قیمت گذاری شده است. در حالی که در سال ۱۴۰۱ با سه و نیم میلیون تومان، شاید حتی یک چهارم هر متر از یک آپارتمان مسکونی در محدوده دیزل آباد را هم نمیشد خرید با فاصله ای اندک مجدداً بنیان دیزل گزارشی مفصل در بورس منتشر نمود که توسط جمعی از کارشناسان دادگستری تهیه شده بود. این گزارش که به توجیه اقتصادی و بهره وری این پروژه پرداخته است ارزش روز آتاسنتر را چندین و چندین برابر قیمت گذاری شهرداری برآورد کرده بود.

تداوم افشای این اخبار در بورس که به نوعی گویای آغاز روند اجرایی آتاسنتر بعد از سالها فراموشی و نیز بهره وری بالای آن بود، توانست قیمت هر سهم شرکت بنیان دیزل در بورس را از ۴۶۰ تومان در میانه مرداد ۱۴۰۱ به ۱۱۲۵ تومان یعنی چیزی حدود دو و نیم برابر در عرض ۵ ماه برساند این یعنی ثروت سهام دار عمده این شرکت که اکنون بیش از ۸۰ درصد از سهام را در اختیار دارد در عرض ۵ ماه بدون اینکه آجری روی آجر گذاشته باشد و صرفا با ارائه چند برگ کاغذ دو و نیم برابر شد و با انجام عملیات مالی روی این اختلاف قیمت میشد ثروت هنگفتی کسب کرد؛ اتفاقی که گویا به خوبی افتاده است و قیمت هر سهم این شرکت هم اکنون به همان ۴۶۰ تومان رسیده است و این حباب یک و نیم برابر خالی شده است.

* منبع: تنبیهات