همنوا؛ سعید مهدوی | همنوا

به گزارش هم‌نوا، دو سال است که ماه مبارک رمضان با عید نوروز همزمان شده است. پیش از این نیز، نوروز 1401 تقریباً همزمان بود با ایام نیمه‌شعبان و ولادت حضرت حجت(عج). تقارن‌های شمسی و قمری که چه بسا از نظر نماد و مفهوم، هر یک، ارزش و اعتبار دیگری را بیشتر می‌کند.

محفل انس با قرآن در حافظیه شیراز و چهارباغ اصفهان

کافی است محافل انس با قرآن را در میدان تاریخی امیرچخماق یزد، حافظیه شیراز و چهارباغ اصفهان، در اینترنت جستجو کنید و ببینید مدیریت فرهنگی و مذهبی این شهرها، چقدر حساب‌شده توانسته فضاهای میراث فرهنگی را با بهار قرآن پیوند زند. اما مدیریت فرهنگی در تبریز، نه تنها نتوانست این تقارن‌های ارزنده را به فرصتی برای بهره‌ معنوی مردم تبدیل کند، بلکه با یک تنبلی و بی‌برنامگی وصف‌ناشدنی، میدان را به عناصر فرصت‌طلب و معاند وا داد.

مرور صفحات مجازی نشان می‌دهد که در همین نوروز، ویدئوهای بی‌بند و باری در فضاهای عمومی شهر تبریز، به صورت هدفمند، ضبط و وایرال شده‌است. ائل‌گلی، لاله‌پارک و پارک‌موزه قاجار از جمله محل‌هایی هستند که ویدئوهای رقص‌های، در آن‌ها به صورت مختلط و کاملاً بدون حجاب، تصویربرداری شده‌است. تاسف‌آورترین ویدئو نیز مربوط به رقص شماری از دختران کاشف حجاب در محوطه «بقعه امامزاده سیدحمزه(ع)» بود؛ محدوده‌ای که می‌دانیم علاوه بر فضای ادبی و مذهبی، مشرف به مقام ثقه‌الاسلام، شهید عاشورای 1290 تبریز است.

قبح شکنی و کشف حجاب در اماکن عمومی تبریز همزمان با ماه مبارک

تامل در این ویدئوها نشان می‌دهد، ضبط‌کنندگان کلیپ‌های رقص، به صورت کاملاً هدفمند و حرفه‌ای و چه بسا به صورت شبکه‌ای وارد عمل شده‌اند. لباس‌های متحد، حرکات هماهنگ و تمرین‌شده و تصویربرداری حرفه‌ای گاه حتی با دو دوبین، نشان می‌دهد این گروه‌ها در یک حاشیه امن، کارزار قبح‌شکنی در تبریز راه انداخته‌اند.

علاوه‌بر قبح‌شکنی و دهن‌کجی به شعائر دینی در ماه مبارک، به نظر می‌رسد عاملان رقص‌های سریالی، مسائل قومیتی اخیر در تبریز و ارومیه را چاشنی کار خود کرده‌ و  عرصه را برای قدرت‌نمایی و ابراز وجود فراهم دیده‌اند. بازتاب این ویدئوها در پیج‌های معاند ایران‌ستیز، نشان‌دهنده همین نیت شوم است.

حال سوال این‌جاست که حاشیه امن رقص‌های سریالی، چطور پدید می‌آید؟ چطور است که یک دستفروش برای چند ساعت فعالیت در گوشه خیابان، باید مرتب دل‌نگران حضور ماموران باشد، اما گروه‌های رقاصی و کشف حجاب، آزادند که در فضاهای مهم شهر جولان دهند؟ دوربین‌های پلیس کجاست که از هفت فرسخی، پلاک ماشین‌ها را ضبط می‌کند اما نمی‌تواند چهره وقیح رقاصان حرم سیدحمزه را شناسایی کند؟

عادی سازی این قبیل اقدامات هنجارشکن، زنگ خطری است که اگر کمی دیر شنیده شود، پیامدهای آن، غیرقابل‌جبران خواهد بود. از مدیریت فرهنگی، ضابطان قضایی و نهادهای ناظر انتظار می رود ضمن شناسایی حرمت شکنان ماه رمضان، فضای لازم را برای توسعه نشاط اجتماعی و جذابیت‌های فرهنگی موجه فراهم آورند.