اخبار:
همهچیز از اردیبهشت گرمِ شیراز شروع شد. 23 اردیبهشت 1402، آتش از بساط چند معتاد در گوشهای از گورستان دارالسلام -با بیش از 1200 سال قدمت تاریخی- شروع شد، آرامآرام از میان علفهای هرز عبور کرد و تعدادی از سنگ قبرهای نفیس تاریخی را به کام شعلههای خود گرفت.
شهروندان تبریزی با ارسال تصاویری از سرقت معجرهای گلزار شهدای بقائیه واقع در محله مارالان تبریز با اشاره به مسبوق به سابقه بودن این موضوع، از هتک حریم مزار شهدا انتقاد میکنند.
در میان گورستانهای تاریخی تبریز، «گجیل» به خاطر تدفین شمار زیادی از صاحبان عرفان و طریقت، از مزارات مهم تبریز است و از این رو به «مقبرهالعرفا» مشهور شدهاست.
اسم مقبرهالشعرا در کتب تاریخی و تذکرهها، از قرن هشتم به بعد راه یافتهاست. ولیکن بسیاری از متون قرن نهم هنگام ذکر مدفن شاعران به ذکر نام مزار سرخاب و یا گورستان سرخاب اکتفا کردهاند.
شاید وقتی دانشآموزان دبیرستان امیرخیزی در حیاط پهناور این مدرسه غوغا میکنند، یا وقتی عابران در میان ساختمانهای پزشکی و تجاری هفده شهریور میگردند، هیچیک ندانند پا بر گور چه امیران و خواجگان و عالِمانی میگذارند؛ رفتگانی که درست در قلب تبریز، و در عین حال، در عمیقترین فراموشخانه تاریخ آرمیدهاند، خیلی دور، خیلی نزدیک؛ «گورستان چرنداب» چنین است.
گورستان ارامنه تبریز، از دیرباز مربوط میشود به جنوب محدوده قاجاری و معاصر (پهلوی) شهر تبریز و منتهاالیه جنوبی محلات تاریخی بارونآواک و لیلآباد. این محدوده، از محوطههای ارزشمند در معماری تاریخی تبریز به شمار میرود.