قدیم‌ها این ضرب المثل که «‌آشپزخانه‌اش مثل برف سفید است» بسیار رایج بود. البته بیشترین کاربردش برای نیش و کنایه زدن به افراد خسیس بود. چون آشپزی با چوب و زغال دوده داشت و آشپزخانه فعال سیاه و پردوده بود.

«سماور» از روزی که به ایران آمد، محبوب بود و بعدها که استفاده از آن فراگیر شد، این محبوبیت بیش‌تر و بیش‌تر هم شد و کار سماور نزد ایرانیان به جایی رسید که سماوری هم هست که به‌قول شاعر: «بخار رحمت آن جُرم خلق می‌پوشد».

فارس نوشت : ۱۶ آذر سال ۱۳۰۵ شمسی، وزارت مالیه ایران لایحه‌ای برای منع ورود کالاهای تجملی به مجلس فرستاد. آن لاکچری‌بازی که اواخر دوره قاجار شایع شده بود بالاخره در اوایل قرن حاضر بلای جان اقتصاد ایران شد و کار به بحث و بررسی در مجلس کشید.

ماجرا از سه سال قبل شروع شد، زمانی که رضا کسروی، پژوهشگر تاریخ در بررسی‌هایش با پرتره مظفرالدین شاه روبه‌رو شد، پرتره‌ای که در جست‌وجوهایش تنها یک عکس بی‌کیفیت از آن موجود بود

سرگذشت ولیعهد و پادشاهی که زندگیش با تهمت به مادرش آغاز شد و با پرورش در دامن معلمی روسی‌تبار ادامه یافت با خرافه، فال و استخاره عجین شد و از او شخصیتی تندخو و منزوی ساخت.

اگر جمعیتی در جایی علیه یک نفر شعار بدهند و خود آن شخص آنجا حاضر باشد، چه می‌کند؟ اگر آن شخص «سید حسن مدرس» باشد به میان جمعیت می‌رود و نمی‌هراسد. این ماجرا را به‌ روایت «علی امینی» در کتاب خاطراتش بخوانید.

دوره‌گردها امروزه کمیابند، اما روزگاری در ایران دوره‌گردی خودش یک روش مهم اشتغال بود؛ در دوره قاجار که دوره‌گردها از کارهای ساده تا پیچیده را انجام می‌دادند و دندانپزشک دوره‌گرد هم داشتیم. آلبوم عکس‌ دوره‌گردهای قاجاری دیدنی است.

در عهد قاجار روزه‌خواران چه وضعیتی داشته باشند، خوب است؟ روزه‌خواری در دربار مشکلی نداشت! ولی در میان مردم عادی، روزه‌خواران رسوا بودند و یک ماجرای جالب هم در تاریخ هست درباره رفتار عجیبی که با روزه‌خواران شد.