20 مهر، با نام شعر جاودانه خواجه حافظ شیرازی، پیوند دارد. روزی برای یادکرد از حافظ‌شناسان و حافظ‌پژوهان که با اهتمام خود در میان نسخه‌های قدیمی و تطبیق دیوان‌های مختلف، گره‌ها و دشواری‌های دیوان خواجه را برای مخاطبان و علاقه‌مندان گشوه‌اند. 
 

زنی که با شعر پا به عرصۀ روشنفکری گذاشت و گمان می رفت فروغ دیگری خواهد شد چندان در مذهب غور کرد که همت خود را صرف ترجمۀ قرآن کرد... .

یحیی دولت‌آبادی، نخستین کسی که لفظ «آقازاده» را باب کرد، می‌گفت اگر می‌خواهید نام مرا زنده نگهدارید، در روز وفات من همه ساله معلمان روی تخته این سه کلمه را بنویسند: خدا - وطن - وجدان؛ وصیت کرده بود «وطن خود را دوست بدارید و باز هم دوست بدارید».

رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی با اشاره به طنزی که هنرمندان «صبح جمعه» درباره پاسداشت زبان فارسی اجرا کردند، گفت: آن قدر در فضای مجازی با ما شوخی کردند که رادیو هم با ما شوخی کرد. شما با ما شوخی کنید ولی زبان فارسی را جدی بگیرید.

مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی آذربایجان‌شرقی گفت: "داستان گئجه‌سی" حرکتی ارزشمند در راستای معرفی ادبیات غنی و قدرتمند ایرانی است.

مراسم تشییع و خاکسپاری رضا براهنی، شاعر، نویسنده و منتقد ادبی در تورنتو کانادا برگزار شد.

«بشقاب»، «آچمز»، «تومان»، «ناقلا»، «پاتوق» و «مغازه» که از واژه‌های رایج زبان فارسی هستند، در زبان ترکی ریشه دارند.

فراموشی گاهی چیز بدی نیست، بعضی وقت‌ها فکر می‌کنم که جسمِ رنجور عاشقِ وطنِ دکتر براهنی همان بهتر به یاد نیاوَرَد که تنگ‌نظری‌ها و سانسور چه بر سر کتاب‌ها و میراثِ ادبی او آورده است. براهنی در مقاله‌ای نوشته بود «شگفت‌آور نیست که هر چهار بنیان‌گذار قصه‌نویسی ایران، جمال‌زاده، هدایت، علوی و چوبک دور از ایران و در اطراف و اکناف جهان مرده باشند.»