دی ماه ۱۴۰۰ را می‌توان یکی از خونین‌ترین ماه‌های حوادث کارگری دانست؛ ۱۴ کارگر در بازه زمانی کمتر از ۱۴ روز دچار سانحه شدند و جان باختند و ۳۹ نیروی کار نیز در این حوادث دچار صدمات جزئی و جدی شدند.

مدیرکل پزشکی قانونی آذربایجان‌شرقی گفت: در هشت ماهه امسال ۶۱ نفر بر اثر حوادث ناشی از کار در استان جان خود را از دست دادند که همگی آنها مرد بودند.

برای یک لقمه نان سر کار می‌روند، اما نمی‌دانند شب به خانه برمی‌گردند یا جان خود را از دست می‌دهند؛ ایمنی محل کارشان به میزانی پایین است که خودشان هر لحظه منتظر یک رخداد ناگوار هستند.

اگر پیش از این پرستاری تنها شغلی مثل دیگر شغل‌ها و روز پرستار هم گرامیداشتی مثل دیگر مناسبت‌های تقویمی بود، حالا در این دو سالی که کرونا با تمام ابعاد هولناک خود پنجه در پنجه به ستیز با جان آدمیان برخواسته، پرستاران سنگربانان همیشه حاضر این روزها هستند.

سال ۱۴۰۰ برای کارگران تبریزی دلخراش بود و در ماه های اخیر چندین حادثه منجر به فوت را شاهد بودیم.

کاهش آمار حوادث کار در ایران نیاز به تغییر رویکردی اساسی دارد. تا زمانی که قوانین، تزئینی و حمایت از کارگران تنها در حد شعار و ادعایی بی‌ارزش باقی بماند و تا زمانی که نگاه ابزاری بر کارگران حاکم باشد، اوضاع بهبود نخواهد یافت.

امیدواریم کارفرمایان به کارگران به عنوان سرمایه انسانی و شریک اجتماعی خود نگاه کنند و لااقل همانقدر که مراقب دستگاه‌ها و ماشین‌آلات خود هستند، مراقب کارگران به خصوص کارگران خانم باشند؛ زن جوانی را تنها در شب با لباس ناایمن در کنار دستگاه‌ها رها کردن، چه توجیهی می‌تواند داشته باشد؟!