آمار حوادث کار در ماه‌های اخیر در تبریز نشان می‌دهد شاید اراده‌ای برای بهبود اوضاع ایمنی کارگران وجود ندارد.

به نظر می‌رسد حتی جان باختن کارگران نیز تلنگری به مسئولان برای تغییر اوضاع وارد نمی‌کند. انگار سرنوشت کارگران همین است؛ آن‌ها همه جوره باید در خدمتِ جامعه باشند بی‌آنکه کسی به آن‌ها بیندیشد و مطالباتشان را بشنود.

شروع سال با حادثه

تنها سه روز از سال ۱۴۰۰ می گذشت که پاکبان شهرداری تبریز حین انجام وظیفه در باند کندرو محدوده میدان آذربایجان بر اثر برخورد یک دستگاه مینی بوس از ناحیه سر آسیب دید و بعد از چند روز بستری شدن در بیمارستان، جان باخت. 

پنجم شهریور ماه نیز رسانه ها تیتر زدند «سقوط کارگر به چاهک آسانسور در ولیعصر جنوبی تبریز»

ظهر آن روز در اثر سقوط کارگری به عمق چاهک آسانسور از طبقه پنجم ساختمان نیمه کاره شش طبقه ای در ولیعصر جنوبی، منجر به آسیب دیدگی اعضای بدن وی شد.

حادثه‌ روز ۲۴ شهریور از آن دست حوادث دلخراشی بود که نمی‌شود به سادگی از آن گذشت. روزی که پاکبان شهرداری تبریز بر اثر سقوط در دستگاه سیمی تریلر خودرو حمل زباله به شدت زخمی و به کما رفت و دو روز بعد در بیمارستان جان باخت.

این کارگر ۴۱ ساله از پاکبانان شهرداری بود که با سه فرزند کوچک سال ها بر روی ماشین حمل زباله کار می‌کرد.

کمتر از دو هفته دیگر یکی دیگر از پاکبانان شهرداری بر اثر تصادف حین انجام کار، راهی بیمارستان شد.

۲۸ آبان‌ماه روز سیاهی برای کارگران بود؛ ۴ کارگر نصاب آسانسور حین کار در یک ساختمان نیمه کاره در تبریز دچار حادثه شدند و یک نفر جان باخت.

حادثه حوالی ظهر روز پنجشنبه زمانی اتفاق افتاد که ۴ کارگر نصاب آسانسور به دلیل نقص فنی دستگاه از ارتفاع یک ساختمان نیمه کاره ۱۴ طبقه واقع در شهرک ولیعصر تبریز سقوط کردند.

آذر ماه امسال هم خالی از حوادث کار نبود؛ در ششمین روز از این ماه بر اثر وقوع آتش سوزی در شهرک شهید سلیمی تبریز، ۱۵ نفر دچار مشکلات تنفسی و دودگرفتگی شدند.

شش دستگاه آمبولانس و اتوبوس آمبولانس به محل این حادثه اعزام و مصدومان به بیمارستان‌ منتقل شدند. علت حادثه، آتش گرفتن فوم درکارخانه فولاد گزارش شد.

آمارها دقیق نیست

بر سر آمار دقیق حوادث کار اجماعی وجود ندارد. آماری که توسط پزشکی قانونی، سازمان تامین اجتماعی و وزارت کار اعلام می‌شود به دلیل‌عدم یکسان بودن تعاریف و مفاهیم فاصله‌ی قابل توجهی با هم دارند. 

دبیر اجرایی تشکیلات خانه کارگر آذربایجان شرقی در گفتگو با تبریزبیدار در خصوص تعداد کارگران آسیب دیده از حادثه حین کار می گوید: حوادث ناشی از کار به صورت گسترده هر ساله بوده است.  در شش ماهه اول سال ۱۴۰۰ تعداد ۴۳ کارگر در کشور فوت کرده اند.

عدم جدیت در بروز رسانی تجهیزات

کریم صادق زاده در خصوص مخاطرات کارگری می گوید: بدلیل شرایط اقتصادی بروز رسانی امکانات در محیط کار با جدیت دنبال نمی شود و به عنوان یکی از نکات آسیب پذیر در کارگاه های تولیدی با آن روبرو هستیم.

وی به مشاغل سخت و زیان آور اشاره کرده و می افزاید: بیشترین موضوعی که در باب حوادث ناشی از کار وجود دارد مربوط به مشکلات کارگاه های آهنگری، ریخته گری، فلزی، معدنی و پاکبانان است که تجهیزات لازم برای آنها تهیه نشده یا اگر تهیه شده در اختیارشان قرار داده نمی‌شود.

نظارت ناکافی بر تعهدات کارفرمایی

صادق زاده تاکید می کند: در تعهدات پیمانکاران نوشته شده که باید تجهیزاتی فراهم شود تا نیروی انسانی در معرض تهدیدات ناشی از کار نباشد ولی متاسفانه در این حوزه نظارت خوبی نمی‌شود.

دبیر اجرایی خانه کارگر استان ادامه می دهد: اگر این نواقصات به صورت صحیح به کارفرما ابلاغ شود و پیگیری جدی صورت گیرد مشکلات کمتر خواهد شد. باید با ساده ترین چیزها آموزش های لازم صورت گیرد.

صادق زاده به راه حل های پیشگیرانه قبل از حادثه اشاره کرده و می گوید: ایمن کردن محیط کار، آگاهی دادن به کارفرما در خصوص سطح استاندارد ها، تقویت بازرسی کار، نظارت بر کارهای سخت و زیان آور، لزوم ایجاد کمیته حفاظت فنی بهداشت کار، تقویت پیمان های دسته جمعی، ایجاد تشکل در کارگاه، نظارت نهاد های عمومی و آموزش مستمر نیروهای کار از راه حل های پیشگیرانه قبل از حادثه می‌باشد.

حرف آخر

اگرچه در قانون کار پیش‌بینی‌هایی برای حفظ ایمنی و بهداشت در نظر گرفته شده اما از آنجا که تشکل‌های مستقل کارگری نقشی در نظارت بر اجرای این قوانین ندارند، نمی‌توان به اجرایِ تمام و کمال و موثر این قوانین امید داشت. قوانینِ حمایتی در کاغذ نوشته شده‌اند اما اجرا نمی‌شوند. واقعیت این است که کاهش آمار حوادث کار در ایران نیاز به تغییر رویکردی اساسی دارد.

_________________

منبع: تبریز بیدار