به گزارش همنوا، در نشست خبری مطالبه‌گری دانشجویان دانشگاه صنعتی سهند تبریز که روز یکشنبه در محل صحن شورای شهر تبریز برگزار سیه چهره، مسئول واحد خواهران بسیج دانشجویی دانشگاه صنعتی سهند به شرح مبسوط روند مطالبه‌گری دانشجویان پرداخت و گفت: ماجرا از آنجا شروع شد که ما با چند نفر از فعالان اجتماعی شهر تبریز صحبت می‌کردیم و آنها تا حدودی وضعیت نابسامان کارگران کنترل بلیط اتوبوس‌رانی شهر تبریز را به گوش ما رساندند. از همان جا تحقیقات ما شروع شد. صحبت هایی با خود کارگران انجام دادیم. با تحقیقاتی که داشتیم دریافتیم تعداد زیادی از این کارگران خانم های سرپرست خانوار هستند و آقایانی هم که در این کار مشغولند سرپرست خانوارند و مخارج یک خانواده به دوش آنهاست. تعداد این کارگران حدود ۱۵۰ نفر است که در خطوط بی آرتی مشغول به کار هستند یا کارت بلیت ها را شارژ می کنند و یا کنترل تراکنش ها و این وظایف را به عهده دارند‌. ما به مدت یک ماه با خود این کارگران در ارتباط بودیم. اوایل این کارگران به ما اعتماد نمی کردند و اطلاعاتی در اختیار ما قرار نمی دادند ولی بعد از چند جلسه متوجه شدیم که گویا این کارگران از طرفی تهدید شده‌اند که اگر راجع به مشکلات کاری‌شان با ما صحبت کنند از کار اخراج خواهند شد. حدود یک ماه یا یک ماه و نیم طول کشید تا ما اعتماد دوباره اعتماد این کارگران را به دست بیاوریم و تحقیقات مان را تکمیل کنیم. بعد از اینکه اطلاعات ما به حد نسبتا خوبی از جانب این کارگران رسید، جلسه‌ای را با آقای جلالی ترتیب دادیم و شرح وضعیتی از این کارگران به آنها دادیم و سوال کردیم که چرا اجازه دادید که اوضاع این کارگران تا به این حد وخیم شود؟ ایشان دلیل این مشکلات را کمبود بودجه دانستند و گفتند که بودجه ای که از طرف شهرداری باید به ما بدهند محقق نمی‌شود.

او ادامه داد: بخش نظارت بر حقوق کارگران را هم هیچ وجه نپذیرفتند و گفتند که این مسئولیت به عهده ما نیست و این کار به دست پیمانکار سپرده شده است و تقریباً تمام مشکلات را به گردن شهرداری انداختند. بعد از این جلسه نامه ای به شهرداری زدیم و درخواست پاسخگویی در مورد این قضیه کردیم برای این نامه هیچ وقت هیچ پاسخی دریافت نکردیم. در ادامه تحقیقات‌مان متوجه شدیم برخی افراد ذی نفعی هم در شهرداری و هم در جاهای دیگر وجود دارند که نمی‌گذارند وضعیت این کارگران به نفع احسن پیگیری شود و حقوقشان به طور کامل پرداخت شود. ما بعد از این کار به سراغ پیمانکار این کار یعنی شرکت ایمن کار مهران رفتیم اما نه به عنوان دانشجویانی که دنبال پیگیری وضعیت کارگران هستند به عنوان کسانی که میخواهند در این کار استخدام شوند. برای این رفتیم که قراردادی که بین کارگران پیمانکار میشود را ببینیم. در این حین از ما یک سری مدارک خواستند و ما آنها را ارائه کردیم ولی در یک مرحله از ما وثیقه ۵ میلیون تومانی خواستند که ما گفتیم اول قرارداد را نشانمان دهید تا اگر شرایط ما با مفاد قرارداد همخوانی داشت وثیقه را هم برایتان بیاوریم که قبول نکردند و قرارداد را در اختیارمان نگذاشتند و از این طرف تیرمان به سنگ خورد.

او در ادامه توضیح داد: بعد از آن در تماس هایی که با آقای موسی پور مدیرعامل شرکت پیمانکار داشتیم هویتمان مشخص شد. ما از ایشان درخواست جلسه آنلاین داشتیم تا در مورد وضعیت موجود توضیحاتی ارائه کنند ولی ایشان قبول نکردند و گفتند که ما به چند دانشجو هیچ توضیحی نمی دهیم.

سیه‌چهره درباره تغییر سبک مطالبه‌گری توضیح داد:

بعد از این ماجرا ما در روز ۲۲ بهمن غرفه ای در شهر تبریز داشتیم و در آن طوماری قرار داده بودیم و شرح وضعیت این کارگران را نوشته بودید و در این مورد از مسئولین مطالبه گری کرده بودیم و مردم آن را امضا کردند. از آن روز فعالیت ما جنبه جدی‌تری به خود گرفت و از آنجا اولین گام رسانه ای شدن ما شروع شد. بعد از آن ما دوباره پیگیر پیمانکار شدیم. این بار قبول کردند تا جلسه زنده ای در صفحه اینستاگرام داشته باشیم. بعد از آن وقتی که برای تایید روز جلسه و ساعت جلسه تماس گرفته بودیم دیگر پاسخ ما را ندادند. پیگیری‌های ادامه داشت تا اینکه در اواخر اسفند ماه ما بحث مصوبه درمورد عیدی کارگران را شنیدیم. اینکه طبق قانون عیدی کارگران باید دو برابر حقوق دریافتی آنها باشد. ما تحقیقاتی انجام دادیم و متوجه شدیم که سال قبل عیدی کارگران حدود ۱۰۰ و یا ۲۰۰ هزار تومان بود و چند نفر اندکی هم بودند که تا ۴۰۰ هزار تومان عیدی گرفته بودند.

اگر طبق قانون رفتار می شد باید حدود ۳ میلیون تومان به آنها عیدی داده می شد. در سال ۹۸ هم به خیلی از آنها عیدی پرداخت نشد و برای عده اندکی هم پرداخت شد، حدود ۲۰۰ هزار تومان بود. در اسفند ماه هم چون این کارگران فقط چند روز اول اسفند را کار کرده بودند، حدود ۴۰۰ تا ۵۰۰ هزار تومان حقوق دریافت کردند و و بیمه آنها هم حدود ۱۰ یا ۱۵ روز و نهایتا تا ۲۵ روز پرداخت شده است. فروردین‌ماه بیانیه‌ای صادر کردیم و شرح وضعیت این کارگران را در آن توضیح دادیم. و گام دوم رسانه‌ای شدن این موضوع برداشته شد. بعد از انتشار بیانیه، به اعضای شورای شهر و شهردار نامه ای فرستادیم و از آنها درخواست جلسه آنلاین داشتیم که آقای شهردار باز هم قبول نکردند و جوابی به نامه رسمی ما ندادند و فقط آقای دبیری رئیس شورای شهر و آقای حسینی رئیس سابق شرکت گاز استان آذربایجان شرقی پذیرفتند.

در جلسه آنلاینی که با آقای دبیری داشتیم در ابتدا ایشان هیچ اطلاعی از وضعیت این کارگران نداشتند و برای ما جای تعجب داشت که رئیس شورای شهر که وظیفه اش نظارت بر شهرداری است و حمل و نقل هم از وظایف مهم شهرداری است، از وضعیت کارگران آن بی اطلاعات بودند. و ایشان بعد از آگاهی از وضع کارگران گفتند که در این باره پیگیری خواهیم کرد و شرایط بهتر خواهد شد و این که در دوران کرونا این نابسامانی طبیعی است و همه کسب و کارها اینگونه اند.

در مورد قسمت اول ما گفتیم که چرا این بازرسان هیچگاه وضعیت آنها را به درستی بررسی نکرده اند و شما این نابسامانی را متوجه نشده اید؟ آنها پاسخ دادند که تعداد این کارگران بسیار زیاد است. بازرسان ما تقریبا سالی یکبار می توانتد به آنها سر بزند و مشکلات آنها را بررسی کنند. ما گفتیم این وضعیت حداقل ۶ سال است که ادامه دارد و بازرسان شما حداقل باید ۶ بار از وضعیت نابسامان آنها به شما اطلاعات باشند. در مورد شکایت مستقیم کارگران هم مشکلی که وجود دارد این است که آنها امنیت شغلی ندارند و اگر بخواهند اعتراض کنند ممکن است اخراج شوند. همان‌گونه که دو سال پیش یکی از کارگران به وزارت کار شکایت رسمی داشته و بعد از آن اخراج شده است. وقتی که این مسئله را مطرح کردیم آقای حسینی مثل بقیه مسئولان از آن اطلاعی نداشتند. گفتند که اتفاقی است که افتاده و نمی شود کاری کرد. در انتها قول پیگیری دادند و چند روز بعد از آن جلسه هم بازنشسته شدند و گفتند باقی کارها را از اقای فتحی، رئیس جدید سازمان اداره کار استان آذربایجان شرقی پیگیری کنید. ما با آقای فتحی تماس تلفنی داشتیم ایشان هم مثل تمام مسئولین در جریان نبودند و آنها گفتند که پیگیری خواهیم کرد و ناظر می‌فرستیم تا ببینیم شرایط آنها چگونه است اما بعد از صحبت با آقای فتحی تا به امروز که حدود سه هفته تا یک ماه می‌گذرد هیچ بهبودی در وضعیت این کارگران حاصل نشده است.

ما حتی با آقای چمنی، نماینده کارگران در شورای عالی کار صحبت کردیم. با ایشان هم یک جلسه آنلاین داشتیم. ایشان هم قول پیگیری دادند و سه هفته بعد از این جلسه با ایشان تماس گرفتیم و باز هم هیچ نتیجه ای به دست نیامد. بعد از سلسله جلسات آنلاین ای که در صفحه اینستاگرامی داشتیم که تقریبا همه شان قول پیگیری‌ دادند. چند روز پیش با حاج آقا آل هاشم جلسه ای حضوری داشتیم و به شرح وضعیت این کارگران پرداختیم. ایشان در همان جلسه با آقای شهردار تماس گرفتند و بالاخره توانستیم با آقای شهردار جلسه‌ای را هماهنگ کنیم. این در شرایطی بود که ما قبل از آن بارها و بارها از آنها درخواست جلسه کرده بودیم و ایشان رد کرده بودند و بالاخره به وسیله آقای آل هاشم این اتفاق افتاد. در جلسه ای که با شهردار داشتیم هم خود اقای شهین باهر و هم آقای غنی زاده، مدیرعامل فعلی شرکت اتوبوسرانی تبریز حضور داشتند. شهردار تبریز آن روز بعد از صحبت با حاج آقا آل هاشم به صورت میدانی به دیدار با کارگران اتوبوسرانی رفتند و سری به آن ها زدند.

این گزارش تکمیل می‌شود...