بهار در راه است با بشارت باران. و باران، تسبیح آسمان است در هق هق ابرهای عاشق. در صور می دمد انگار چوپان آذرخش پوش. بهار در راه است. بوی خاک باران خورده می آید.

با چشم‌های عاشق جهان را بنگریم. عشق خواهد بارید. 

و جعلتا من‌الماء کل شیء حی.

روز نو خواهد آمد و و روزگار نو. دم روح‌اللهی نفس زندگی خواهد دمید در زمین مرده. 

عيد نوروز مبارک به غنى و درويش

يار دلدار، ز بتخانه درى را بگشا

گر مرا ره به در پير خرابات دهی

به سر و جان به سويش راه نوردم نه به پا

حلول بهار و شکفتن زندگی در فرهنگ ایرانی مقارن تحویل سال است و آغاز سالی نو. پایانی در آغاز و آغازی در پایان. پایان خواب مرگ‌گون طبیعت و آغاز رویش سبزه و گیاه که ترنم توحید است در تسبیح جویبار و اذان چکاوک و قد قامت سرو. 

که یکی هست و هیچ نیست جز او

وحـــده لا الــه الا هـــو

بهار، زنده شدن دیگر باره زمین مرده است و تمثلی از یوم نشور که پژواکی است آینه‌سان روز نخست را. و چه نیکوست که در بهار طبیعت، به دیده تدبر بنگریم نشانه‌های آفریدگار را. فَانْظُرُوا کَیْفَ بَدَأَ الْخَلْقَ.

ای خدای آسمان و زمین و باد وباران !

دلتنگیم. دلتنگ دیدها وبازدیدها. دلتنگ روبوسی و هدیه سلام در دستانی که یکدیگر را در آغوش می‌کشند. دلتنگ دیده در دیده هم دوختن‌ها و خندیدن‌ها و گریستن‌ها برای هم. دلتنگ زیارت و ازدحام مناجات. دلتنگ صف‌های نماز و قدقامت آدینه. دلتنگ آنات بی‌واهمه. دلتنگ هیئت و حضور. 

ما را به روزهای پاکمان برگردان. به لحظه‌های شیرین دعا. 

ای دگرگون کننده دل‌ها و دیده‌ها! 

ای تدبیرگر شب و روز !

ای برگرداننده حالات و آنات !

حال ما را به نیک‌ترین حال برگردان.

یا مقلّب القلوب و الابصـار یا مدبر اللیـل و النهار یا محوّل الحول و الاحوال حوّل حالنـا الى احسن الحال.

آمین.