ناگفته پیداست حرکت بازماندگان در عدم گرفتن مراسم علاوه بر اینکه ناشی از شعور بالای این عزیزان می باشد از نظر تاریخ تشیع و سیره بزرگان موضوع به جد قابل بررسی است.بزرگان ،همواره در تاریخ وصیت می نمودند که مراسم آنها به صورت ساده برگزار گردد و از هر گونه تجمع در مراسم تشییع آنها خودداری گردد.وارستگان و ره پویان سالک حق همواره آرزوی شهادت داشته و مصرا از خداوند طلب می کردند که جسد آنها پیدا نگردد.چون جسد نوعی داشتن تعلق به عالم هستی و دلیل بر داشتن چشم و طمع و باقی ماندن حسرت زندگی مادی است.امام شهیدان از نظر عرفانی که این روزها ولادت آن بزرگوار همیشه تاریخ است با قطعه قطعه شدن جسد مبارک نشان داد هیچ تعلقی به این عالم مادی نداشته و ندارند.انان چون رهگذرانی در این عالم مادی بودند که فقط برای مسافرت بزرگ خود را آماده می نمودند و به هیچ آداب و رسوم عرفی معمول چه در زندگی و چه در مرگ پایبندی نداشتند و هر چه دوست برای آنها می پسندید پایبند بودند .یکی از درسهای بیماری کرونا نشاندادن پوچی چیزهایی بود که اکثر مردم آن را عزیزی و گرامی می داشتند.سردار کاظمی و باکری نمونه ای از این وارستگان در عصر ما بودند که به چنین درکی رسیده بودند و شهید کاظمی همواره آرزو میکرد که مثل حضرت زهرا قبر بی نشانی داشته باشد.چرا که این بی نشانی از هر نام و نشانی برای سالکان اهمیت فراوان دارد.دلیل این امر نگاه به بالاست و کسانی درگیر این مسایل هستند که نگاه به پایین و بریدگی از حق است.علما بزرگواری که همواره به دوستان خود تذکر می دادند که نه تنها مراسم آنها جلوه نداشته باشد بلکه تاکید بر بی نشانی در سنگ و قبر داشتند و خود را اسیر عرف معمول نمی دانستند.حال که در جامعه در حال حاضر چنین توفیقی نصیب بازماندگان این سفر کردگان گردیده نه تنها غریبی نبوده بلکه توفیقی است که خیل عظیم سالکان آرزوی آن را داشتند

علی جوان بخت