در قعر خاک و هم آغوش آهک…
بعضی ها در حال نبردند! چه بیمار!چه طبیب!چه پرستار! چه مسئول! همان ها که شرافتمندانه در جنگ مرگ و زندگی هنوز ایستاده اند!
بعضی ها هنوز درگیر غم نانند! وای از شب عید! وای از چک های برگشته! امان از اجاره خانه! دریغ از درمان این زخم های قدیمی که با آمدن کرونا نان خیلی ها آجر شد! همان خیلی ها که چشمشان به شب عبد و آخر سال بود! غم نان و غم نان و غم نان…
اما طاقت بیار هموطن این نیز بگذرد! دستگیری کن دوست! همسایه! این درد ماندگار نیست… رحم کن صاحبخانه! رحم…
این تلخی و زخم و مرگ و نداری می گذرد…ح روزهای خوب خواهند آمد و ثبت خواهد شد بر #جریده_عالم_دوام_ما!
اما تاریخ وجدان و انسانیت و اخلاق خیلی ها را فراموش نخواهد کرد…
فراموش نخواهند شد آنان که در جهل مرکب خود ماندند و چون طاغون زده های قرون وسطا نخواستند چند روز و چند هفته در دکانهای خود را تخته کنند و دین فروشی شان را برای آخرت ذخیره کنند و جان مردم را بخرند… آنان که گمان کردند اگر علم را با دین قرابتی افتد نان مدامشان سنگ خواهد شد… آنان که تساهل کردند در دیدن واقعیات! آنان که تعمد داشتند در ندیدن مرگ انسانها… آنان که واهمه داشتند از قدرت #کور…7 آنان که دینشان را به دنیایشان فروختند! آنان که دروغ گفتند! آنان که راست نگفتند و سکوت کردند! آنان که دروغ بافتند و با درد مردم باری کردند! آنان که شفاف نبودند و حقیقت را چون طعام مردار در دهان خود فقط نشخوار کردند و جرات فریاد نداشتند.
آنان که ناامیدی به جامعه تزریق کردند. آنان که با مرگ و درد مردم شوخی کردند… آنان که #سودای_مرگ کردند. آنان که گران فروختند نیاز و ترس مردم را! آنان که قلب کردند در معامله هایشان. آنان که فرصت شناسان خوبی بودند و زود فهمیدند بازی با جان و روح و روان مردم سود خوبی دارد! پزشکانی که اول از همه مطب ها و خودشان را قرنطینه کردند و به بقراط و هر چه قسم نامه هست پشت کردند!
اینان بازنده ی شرافت و وجدان هستند… زتده می مانند! سود می کنند! پست می گیرند! ارتقا می یابند اما: إِنَّ اللَّهَ عالِمُ غَیْبِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ إِنَّهُ عَلیمٌ بِذاتِ الصُّدُورِ
و روز حسابی خواهد بود… روزی که گریزی از آن نیست!
روزهای خوب خواهد آمد.

خاطره کلیبری