ای شبکه سهند تو از اول سهند نبودی، راستش را بخواهی شبکه هم نبودی. آنقدرها اعتماد‌به‌نفس نداشتی. هفته‌ای یکبار زورت به خودت می‌رسید. صبح‌های جمعه و هر از گاه، شب چله‌ای چیزی. حالا چند ساعت و چقدرش را یادم نیست، از جزئیاتش هم چیزی به‌یاد ندارم. دسترسی به آرشیو هم که اصلاً فحش به‌حساب می‌آید. اما یادم هست که یک برنامه‌ای داشتی به‌اسم «اسلام‌غنچه‌لری» که نقاشی بچه‌ها را از آن پخش می‌کردی. من و خواهرم هم نقاشی‌هایمان را برایت فرستاده بودیم. نمی‌دانم سیستم پست ضعیف بود یا مشتری‌ات زیاد که من و خواهرم از فرط انتظار برای پخشش شکفتیم. تازه یک خواهر و برادری را سراغ داشتم در همسایگی که آنقدر انتظار کشیدند که یکی سبیل در آورد و دیگری ازدواج کرد.

یک بخش ورزشی هم داشتی که تراکتور و ماشین پخش می‌کرد و یک آقای گزارشگری با غلظت و اصرار عجیبی مدام می‌گفت: «الحق‌والانصاف تراکتور عالی بازی کرده امروز.» نکته جالبش این بود که استفاده از این جمله فقط به زمانی که تراکتور می‌برد یا با نتیجه ضعیف می‌باخت، محدود نمی‌شد. ما با این جمله تراکتور را به دسته پایین‌تر هم بدرقه کردیم. آقای گزارشگر عنایت خاصی هم به بازیکنی به‌نام «پژمان» داشت که ما چون سنمان پایین بود به دلایلش فکر نمی‌کردیم. نکته غم‌انگیز ماجرا این بود که تراکتور وقتی بعد از سال‌ها به لیگ برتر  بازگشت، از آقای گزارشگر خبری نبود. این اواخر شنیدم یکی از بازی‌های لیگ یک یا فوتسال را گزارش می‌کند و الحق‌والانصاف شیوه گزارشش اپسیلونی تغییر نکرده بود. حالا پسر همان همسایه‌مان که در انتظار نقاشی ازدواج کرد و رفت، توی کوچه به سبک عادل فردوسی‌پورِ روان گزارش می‌کند. مرد، کمی به خودت بیا!

یک «چله‌قارپیزی» هم داشتیم که انگار بدون تماشایش هندوانه شب چله از گلو پایین نمی‌رفت. بعدها نابغه هم آمد و آن خدابیامرز هم در خاطره‌ها ماندگار شد.

خلاصه شبکه سهند عزیز! تو زمانی با همه عیب و ایرادهایت خیلی صمیمی و دوست‌داشتنی بودی. نمی‌دانم از بی‌برنامگی آن دوران بود یا از کودکی‌مان، ولی تو انگار خیلی صمیمی و صادق‌تر بودی. خودی بودی، از خودمان بودی. شاید چیزی که در تو عوض شده و دیگر به‌دل نمی‌چسبی همین باشد. وگرنه گمان نکنم کسی از تو کیفیت و کمیت مطالبه کند. شاید بخواهند خودت باشی و به‌اندازه توانت برای مردم دیار خودت صادقانه برنامه بسازی.