همنوا/سیدرضا علوی: می‌فرمایم: در امان هستید هر چه می‌خواهید بی‌ملاحظه بگوید. عرض می‌کند: از نسل بی‌خرد شما دلگیر هستم. نمی‌دانم این رسم و رسومات چیست که برای خودتان ابداع کردید، آخر زمان شما‌ها یکی نبود بتواند صد سال و دویست سال بعد را پیش‌بینی کند که ما تحریم خواهیم شد و نخواهیم توانست نفت بفروشیم و هر چه اضافه کاری هست قطع خواهد شد و قیمت یک دانه هندوانه به صد هزار تومان خواهد رسید آخر این چه رسمی است که شب یلدا هندوانه بخوریم و دورهم بنشینیم تا صبح، که چه بشود. این دور هم نشستن می‌دانید برای ما چقدر آب می‌خورد. کمِ ،کم یک میلیون تومان، آخر اگر من یک میلیون تومان داشتم با مدرک کار‌شناسی ارشد نانا نمی‌آمدم ببخشید حاجب و دربان شمای که دیپلم ندارید و هر را از بر تشخیص نمی‌دهید نمی‌شدم. من از کجا پول بیاورم بروم هندوانه، آجیل و کشمش و پشمک حاج فلانی بخرم. وام بگیرم؟ اختلاس کنم؟ از بخت بد ما انتخابات هم نیست که به جای سیب زمینی هندوانه بدهند ماحال کنیم. به خدا امروز هر کدام از این کاندیدهای مجلس بیاند برایمان هندوانه بدهند من و تمام اعضای خانواده دور بعدی به او رای خواهیم داد. من رایم را به یک هندوانه می‌فروشم. 

می‌فرمایم: پدر... نه این را نمی‌فرمایم تا فردا ارشاد گیر ندهد بد آموزی کردید و در سرخاب را تخته کند. می‌فرمایم: آخر نا‌مسلمان زمان نسل ما که اینطوری نبود. اولا هندوانه منی نیم شاهی بود دوما شما خودتان هر روزیک چیز به این مراسم اضافه می‌کنید هی پیوست فرهنگی است که اضافه میشود. زمان ما چون هندوانه می‌ماند روی دستمان و چیزی جز آن نبود به خورد بچه‌ها بدهیم می‌گفتیم خوش یمن است رسم است. چون بعد چله دیگر قابل استفاده نبود یخ میزد. تا آن زمان هم زیر‌گاه و خاک به زور سالم نگه می‌داشتیم. شما‌ها هستید که هر روز یک رسم جدید اضافه می‌کنید تخمه باشد تخمه را آجیل می‌کنید پشمک باشد آخر، زمان ما مگر پشمک بود مگر شکر پیدا می‌شد. خودتان اهل تعارف وبریز و بپا ش هستید می‌خواهید رسم و روسوم ما زیر سوال ببرید. 

عرض می‌کند: قربانت هندوانه خالی و بی‌زرق و برق هم کم پولی نمی‌گیرد ده کیلو باشد می‌شود صد هزار تومان یعنی دو کیلو برنج پاکستانی که می‌شود ده بار آن را بار گذاشت و قوت کرد. می‌فرمایم اگر ما رئیس جمهور مملکت بودیم یک فکری به حال شب یلدا می‌کردیم تا این همه فشار اعصاب به رعایت کم در آمد وارد نمی‌شد. عرض می‌کند: فرض کنید رئیس جمهور هستید چه امر می‌فرمودید. 

می‌فرمایم: امر می‌کردیم اولا این درازی شب یلدا را تقسیم کنند بین شب‌های مجاور تا اصلا یلدای وجود نداشته باشد. عرض می‌کند: قربان امکان ندارد درازی این شب مبنای علمی دارد و قراردادی نیست که بتوان کم و زیاد کرد. می‌فرمایم چطور شبانه روز را کوتاه و بلند می‌کنید با کشیدن ساعت به جلو و عقب اما این نمی‌شود امر امر همایونی است از شب یلدا کم کنید بدهید به ان یکی شب‌ها که کم دارد مانند یارانه ثروتمندان که میدهید به فقرا. عرض می‌کند: قربانت این نمی‌شود مگر می‌توان به خورشید دستور داد این وریا آن ور طلوع و غروب کند. 

می‌فرمایم: پس امر می‌کنیم مراسم شب یلدا را مانند مراسم ازدواج دانشجوئی یک جا برگزار کنند که هزینه کمتری از بابت سالن و این‌ها باشد. عرض می‌کند: قربانت شما شنیدید برخی سالن می‌گیرند آن‌ها از ما بهتران هستند که برای شب یلدا سالن اجاره می‌کنند و خواننده می‌آورند و بزن و بکوب و ریخت و پاش راه می اندازند ما از این غلط‌ها نمی‌کنیم.

می‌فرمایم: پس امر می‌کنیم فامیل دور هم جمع شوند و دونگی حساب کنند. یک هندوانه بخرند هندوانه را برگی ببرند و نمادی بخورند ادای شب یلدا را در بیاورند از این میوهای مصنوعی بگذارند. یا از تلگرام استفاده کنند و برای هم عکس هندوانه قاچ شده بفرستدند اینکه دیگر هزینه ندارد.

عرض می‌کند: قربانت رسومات شما نسل فاخر فراموش می‌شود. ما کم بگذاریم و مراسم نگیریم فردا کشورهای همجوار یلدا را به نام خود می‌کنند.

می‌فرمایم: این هم حرفی است غیرت ما قبول نمی‌کند همسایه یلدا را ببرد و هر چه می‌خواهند سرش بیاورد و بنام خود بکند. اصلا ما که یلدا نداشتیم سر این غیرتی می‌شوم ما شب چله داشتیم امر می‌کنیم یلدا را حذف کنند و جایش شب چله بگذارند. 

عرض می‌کند: قربانت چه فرقی دارد اسم عوض بشود هزینه همان است که بوده.

می‌فرمایم: اگر ما رئیس جمهور بودیم به جای یارانه این ماه هندوانه می‌دادیم و یا امر می‌کردیم کاندیدهای مجلس رای خود را پیش خرید نمایند با بذل هندوانه.

عرض می‌کند: اذن خروج می‌دهید. می‌فرمایم: به سلامت وقت رفتن از توی یخچال هندوانه‌ای را که سازمان فرهنگی جهنم برایمان فرستاده را هم با خود ببرید و با بچه‌ها میل کنید. دعا می‌کند و هندوانه را بغل زده از حضورمان مرخص می‌شود.با خود اندیشه می کنم آیا واحد فرهنگی جهنم برنامه ای برای شب چله دارد یا نه.