مطالبات اهالی تئاتر / بخش نخست
به گزارش همنوا، عرصه هنر و به‌ویژه هنر تئاتر در طول تاریخ همواره با فراز و نشیب‌های متعدد و متنوعی مواجه بوده و تئاتر در تبریز و آذربایجان‌شرقی همیشه با چالش‌های بسیار دست و پنجه نرم کرده است. گاهی مشکلات مختلف در حوزه‌ی اجراهای عمومی، گاهی کمبود سالن تئاتر، در ایامی انتخاب‌های نادرست اعضای انجمن نمایش و حالا نزدیک به دو سال است که پاندمی کرونا عرصه‌ی کار و اجرا را بر اهالی تئاتر تنگ کرده است. از هر چیز بدتر و آسیب‌رسان‌تر این که قوانین و روند کار تئاتر در استان و تبریز با تغییر مدیریت‌ها عوض شده و در هر دوره مانع‌تراشی‌ها بر سختی‌های کار، افزوده است.
با روی کار آمدن دولت جدید و تغییرات مدیریتی در سطح استان باید دید سیاست‌گذاری‌ها در عرصه‌ی هنر به چه شکل خواهد بود و آیا در مسیر تعالی هنر تئاتر گشایشی پیش‌رو خواهد بود یا خیر؟
حال از طیف‌های مختلف فعالان عرصه‌ی تئاتر استان پرسیدیم که مطالبه و انتظارشان از استاندار جدید آذربایجان شرقی چیست؟
مطالبه‌ای ندارم
امیر حجازی، کارگردان و پیشکسوت تئاتر تبریز در این خصوص می‌گوید: «من به شخصه هیچ مطالبه و انتظاری از آقای استاندار ندارم چون در تمام این سال‌ها هیچ اتفاقی برای تئاتر تبریز نیفتاده و از این به بعد هم نخواهد افتاد. بعد از چند دهه، دستی بر سر سالن هشتاد ساله‌ی تئاتر کشیدند و همه با هم افتتاح کردند که به اعتقاد من هنوز نیمه کاره است و از لحاظ ایمنی و مقابله با حوادت مشکلاتی دارد. هیچکس در این زمینه کاری از دستش برنمی‌آید چون هنوز باوری بر وجود هنری به نام تئاتر در بین اغلب مدیران وجود ندارد و تنها خواهش من این است که تئاتر را از چیزی که هست خراب‌تر نشود و همین‌طور باقی بماند. »
خانه‌مان را به ما برگردانند
محمد یوسفی‌زاده، کارگردان و بازیگر تئاتر شهر مرند با اشاره به این که استاندار آذربایجان‌شرقی با مشکلات عرصه‌ی تئاتر استان غریبه نیست، می‌گوید: «سؤال من از استاندار این است که از نظر ایشان و در نظر تمام مدیران استانی تعریف جایگاه تئاتر چیست و کجاست؟ درخواست من این است که برای تمام ارگان‌هایی که زیر نظر خود، تئاتر را تعریف کنند، چون مدیران ما با این واژه به شدت بیگانه هستند. نمی‌دانم دلیل این بیگانگی چیست اما ما در هر جایی از این استان برای برگزاری جشنواره، برای اجرای عمومی، در جذب اسپانسر با مصیبت بزرگی مواجه هستیم. خواهش می‌کنم آقای استاندار با دید پدرانه به این هنر نگاه کنند و مدیران خود را توجیه کنند که با دید درست به این عرصه بنگرند. »
وی می‌افزاید: «درخواست دیگر من این است که خانه‌های خودمان را به ما برگردانند. هر چند طرح واگذاری مجتمع‌های هنری به بخش خصوصی در دولت قبلی تصویب شده اما خواهش ما این است که در این زمینه اقدام عملی انجام دهند چون بیشتر از سه سال است که ما برای تمرین و اجرا در خانه‌ی خودمان مجبوریم اجاره و درصد فروش بلیت پرداخت کنیم.»
یوسفی‌زاده معتقد است که اگر مشکلات در شهر تبریز یکی باشد در شهرستان‌ها بیشتر از بیست مشکل است و همان واژه‌ی بیگانگی در این شهرها بیداد می‌کند و در شهرهای کوچک هیچ مدیری به سالن تئاتر قدم نمی‌گذارد.
پلاتو نداریم
حسن عظیمی، کارگردان و بازیگر تئاتر میانه نیز از خصوصی‌سازی سالن‌های دولتی شکایت دارد و می‌گوید: «انتظار می‌رود موضوع سالن‌های تئاتر در تبریز و در دیگر شهرهای آذربایجان‌شرقی یک بار برای همیشه حل شود. مثلاً در میانه سالن‌هایی که ساخته می‌شوند، بیشتر سالن‌های قاب عکسی با ظرفیت‌های بسیار بالا هستند که عملاً به درد تئاتر نمی‌خورند. در واقع ما در شهرهای کوچک استان پلاتو نداریم که مخصوص تئاتر باشد.»
وی می‌افزاید: «به نظر من وقت آن رسیده است که شهرستان‌های بزرگ‌تر استان شورای نظارت بر نمایش داشته باشند.»
مدیران باکفایت ابقاء شوند
رامین ریاضی، بازیگر، مدرس و کارگردان تئاتر تبریز، نیز در خصوص مطالبه از استاندار آذربایجان‌شرقی می‌گوید: «اولین خواسته این است که ایشان در انتخاب و ابقاء مدیران فرهنگی هنری استان دقت زیادی داشته باشند و به رضایت و نارضایتی هنرمندان از مدیران توجه کنند. من مطمئنم بیش از 90 درصد هنرمندان از عملکرد جناب آقای ناظمی، مدیر کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان، رضایت دارند و باید به ایشان فرصت بیشتری داده شود تا بتوانند برنامه‌های خود را پیش ببرند و در همین مدت کوتاه به شکل جهادی، کارهای قابل توجهی انجام داده‌اند.»
وی می‌افزاید: «همچنین انتظار می‌رود که ایشان بتوانند بودجه‌هایی را به بدنه‌ی فرهنگ و هنر تزریق کنند تا هنرمندانی که در این ایام اخیر درگیر کرونا بوده‌اند و با مشکلات معیشتی دست و پنجه نرم کرده‌اند، بتوانند با قدرت به حیات خود ادامه دهند. متأسفانه در دوره‌های قبل بودجه‌هایی تخصیص پیدا می‌کرد تا هنرمندان تئاتر کار خود را با دست خالی شروع نکنند اما این بودجه‌ها کسر و قطع شدند و این آسیب زیادی به هنرمندان زد.»
ریاضی تأکید می‌کند: «از آقای استاندار خواهش می‌کنم در خصوص تعامل میان ارگان‌های فرهنگی هنری و دیگر ادارات اقدام کاربردی انجام دهند تا فضای تبلیغاتی برای تئاتر و اجراهای تئاتری صورت بگیرد.»
امیرمهروند، بازیگر و کارگردان تئاتر سردرود، در این خصوص می‌گوید: «من به شخصه از استاندار و هر مقام بالاتر درخواستی ندارم، چرا که تا وقتی اختلافات میان تئاتری‌ها حل نشود هیچکدام انجام نخواهد شد. به نظر من بهتر است که ببینم پیش از همه از مدیر کل فرهنگی چه می‌خواهیم. ابتدا ایشان باید بتوانند همبستگی میان گروه‌ها و اهالی تئاتر را ایجاد کنند. ما هنوز مطالبات مربوط به گروه‌های آسیب‌دیده از کرونا را نگرفته‌ایم، هنوز تکلیف انجمن نمایش ما مشخص نیست و چرا انتخابات این انجمن انجام نمی‌شود، چرا فراخوان جشنواره استانی در استان ما هنوز منتشر نشده؟ »
وی می‌افزاید: «ما هنوز ماهیت خود را نمی‌دانیم. یک عمر است زیر مجموعه یک اداره کل کار می‌کنیم اما هیچکس نمی‌پرسد خانم و آقایی که از تئاتر امرارمعاش می‌کنید در این دو سال کرونا چه کرده‌اید؟ بنابراین ما نمی‌توانیم از استاندار مطالبه‌ای داشته باشیم چرا که ابتدایی‌ترین خواسته‌های ما در هاله‌ای از ابهام است. »
زیرساخت‌های تئاتر فراهم شوند
علی پوریان؛ بازیگر، کارگردان و مدرس تئاتر نیز در گفتگو با همنوا می‌گوید: « ما در تئاتر همواره با مشکلات عدیده مواجه بوده‌ایم و به نظر می‌رسد از این پس هم خواهیم بود و همیشه هم مشکلات را مطرح کرده‌ایم و به جایی نرسیده‌اند. اما در حال حاضر تنها خواسته‌ای که از استاندار جدید آذربایجان شرقی دارم این است که در راستای رفع کمبود زیر ساخت‌های تئاتری همت کنند. با توجه به تعداد دانش‌آموختگان و فارغ‌التحصیلانی که سالانه از دانشگاه‌ها و آموزشگاه‌ها و هنرستان‌ها با عشق و علاقه وارد جامعه‌ی هنری می‌شوند ما کمبود سالن داریم و سالن‌های موجود ما با کمبودهای فنی تجهیزاتی مواجه هستند. ایشان اگر در این راستا اقدامی عملی انجام دهند، نتیجه‌ی تلاش‌شان سال‌های سال باقی خواهد ماند.»
هنرمند را به رسمیت بشناسید
حسین اصل عبداللهی، کارگردان و مدرس تئاتر تبریز نیز در این باره می‌گوید: «اولین انتظار از مدیران ارشد استانی این است که هنر و هنرمند را به رسمیت بشناسند. اگر این اتفاق بیفتد در ادامه بسیاری از مشکلاتی که تا امروز گریبانگیر اهالی تئاتر بوده نیز به خودی خود رفع می‌شوند. وقتی هنر به رسمیت شناخته نشود در راستای رفع کمبودهای سخت‌افزاری آن نیز تلاشی صورت نخواهد گرفت و مشکلات نرم‌افزاری متعدد این حوزه هرگز جدی گرفته نخواهد شد. مدیران ما در هر سطحی که هستند باید بپذیرند که تئاتر یکی از ملزومات توسعه‌ی فرهنگی این شهر و حتی کشور است.»
وی می‌افزاید: «در مقایسه با پتانسیل هنری استان و تعداد هنرمندانی که در آذربایجان شرقی مشغول به کار هستند، تعداد سالن‌ها به راستی ناچیز است و اگر هر چه زودتر برای این مشکل چاره‌ای اندیشیده نشود، در آینده‌ای نه چندان دور با مشکلات بسیار بزرگتری در این حوزه مواجه خواهیم شد.
__________
گزارش: پری اشتری
https://hamnava.ir/News/Code/3622574
0 دیدگاه تایید شده
