همنوا | سعید فتوت طسوجی

شورای ششم تبریز با ترکیب، حکیمه غفوری، محمد حسن استوچی، روح الله رشیدی، رسول برگی، غلامرضا احمدی، شهرام دبیری، پرویز هادی، فریدون بابایی اقدم، روح الله دهقان نژاد، سید کاظم زعفرانچی، علی نوای باغبان، احد صادقی و یاسین بجانی، از تیرماه 1400 کار خود را آغاز کرد،  اما از همان اوایل کار مشخص بود که این شورا یک‌دست نیست، اعضا همدل نیستند، کار فنی و مشورتی در حاشیه است و پارلمان محلی درگیر تلاطم‌های اساسی است.

نخستین انتخاب شورای ششم برای مدیریت شهری تبریز، عباس رنجبر بود. او در دوره پنج ماه نخست، نتوانست چندان قوی و کارآمد نشان دهد و از کار برکنار شد. شهردارِ پس از او نیز در فضایی کار را به دست گرفت که با برخی از اعضای شورا از همان ابتدای کار، زوایه اساسی داشت.

 وضعیت استانداری آذربایجان‌شرق، عامل دیگر در آشفتگی شورای ششم تبریز بود. دوره ششم شورای شهر تبریز، با استانداری مرحوم عابدین‌خرم در آذربایجان‌شرقی آغاز شد. اما خود آن مرحوم نیز، از همان مراسم معارفه، در حاشیه‌ها غرق شد و به رغم تبلیغات و اغراق‌های دور و بری‌هایش، در ایجاد هماهنگی و اجرای برنامه راهبردی در استان، کاری از پیش نبرد. پس او چند صباحی شهید رحمتی روی کار آمد. رحمتیِ باانگیزه، در همان بازدیدهای نخست از پروژه‌های شهری، جان دوباره به ارتباط سرد استانداری و شهرداری بخشید. دریغ که حادثه بالگرد، این نیروی خوش‌فکر و پرانگیزه را از این شهر و دیار گرفت.

این در حالی است که چالش‌های درون شورا، به ندرت، به مسائل محتوایی شهر ارتباط داشت و غالباً به کری‌خواندن و مچ‌گیری در صحن‌ علنی گذشت. فضای غالب شورای ششم به گونه‌ای است که گویی اعضا همچنان با یکدیگر رقیب هستند.

با آغاز به کار دولت جدید، شهرام دبیری، مرد کهنه‌کار شورای شهر تبریز، به عنوان معاون پارلماتی دولت برگزیده و راهی پاستور شد.

فریدون بابایی‌اقدم نیز که به بهانه اعتراض به ماجرای قطع درخت در باغ گلستان، از شورا کنار کشیده بود، به عضویت در هیات مدیره شرکت باز آفرینی شهری ایران کفایت کرد و راهی تهران شد.

پرویز هادی، سومین جداشده شورای ششم تبریز است که پس از غیبت‌های پرشمار، سرانجام استعفای خود را به صحن علنی سپرد.

به این ترتیب، شورایی که ناهمانگ ‌بود، ناهماهنگ‌تر نیز شد، چرا که سه علی‌البدل جایگزین، نه در انتخاب شهردار و چینش مدیران نقش داشته‌اند، نه خط دیگر اعضای شورا را می‌خوانند.

 معمولاً کناره‌گیری یا جابجایی اعضای شورا، اتفاقی است که به ندرت در شوراها روی می‌دهد. اعضای شورا و نمایندگان مجلس و به طور کل، منتخبان مردم، جدا از بحث‌های قانونی، اخلاقاً باید پایبند میثاق مردم باشند. معنی ندارد که عضو شورا، به خاطر مسائل شخصی، استعفا کند، یا پست‌ دولتی و عضویت در هیئت مدیره‌ها را به منصب انتخابی مردم ترجیح دهد.

اما این اتفاق دور از ذهن، در تبریز، سه بار روی داده است. شورای ششم در کنار، امتیازات منفی پرشمار، «عدم ثبات» را هم در کارنامه خود خواهد داشت. سه عضو جدید که اتفاقاً افراد شناخته‌شده‌ای نیز هستند، در یک سال آینده، فرصت را غنیمت خواهند شمرد تا از قافله رفتارهای مشابه هشت عضو دیگر، عقب نمانند.