به گزارش همنوا به نقل از فرارو، در دو سال کرونا وضعیت بازار کفش مناسب نبود و به دلیل کاهش رفت و آمد افراد سعی می‌کردند از وسیله هایی که دارند استفاده کنند. اینک که در زمان پساکرونا هستیم مهمانی ها دوباره از سر گرفته شده است اما بازهم حال بازار کفش به دلیل گرانی خوش نیست. اخیرا رئیس اتحادیه تولیدکنندگان و فروشندگان کفش از افزایش ۳۰ درصدی این کالا نسبت به سال گذشته خبر داد و گفته بود نیاز کشور به کفش ۲۴۰ میلیون جفت است، درحالیکه بالای ۲۵۰ تا ۲۶۰ میلیون جفت تولید داشتیم که مازاد این نیاز قابلیت صادرات دارد.

با گشتی در بازار چشممان به قیمت های عجیب میلیونی می خورد. در میان کفش‌ها، کتونی قیمت مناسب تری نسبت به کارایی آن دارد. برخی کفش‌های مجلسی زنانه با قیمت‌های عجیب وجود دارد که برق را از سر می پراند. به طور مثال یک کفش پاشنه دار زنانه۱۱/۵۳۲/۰۰۰ میلیون تومان است که چنین قیمت هایی برای یک کفش به شدت عجیب به نظر می‌رسد. در سایت دیگری یک کفش پاشنه بلند کلاسیک طرح دار به قیمت ۴ میلیون و پانصد هزار تومان به فروش می‌رسد. یکی دیگر از سایت های فروش اینترنتی یک کفش زنانه را با قیمت ۵ میلیون تومان برای فروش گذاشته است.

جیب خریداران پوشاک خالی است

در این میان سوال مهمی مطرح می‌شود؛ کالایی که بیشتر مصرف آن در ایران است چرا باید با چنین قیمت هایی در بازار به فروش برسد؟ برخی کارشناسان این صنعت می‌گویند این روزها تولید کنندگان کفش مانند سایر تولیدکنندگان با مشکلات بسیار زیادی روبرو هستند؛ افزایش قیمت روزانه مواد اولیه، گران بودن تجهیزات مورد نیاز برای تولید و رکود در اقتصاد ایران از مشکلات اصلی تولید کنندگان کفش است. مهم‌ترین عامل گرانی کیف و کفش را می‌توان صادرات دانست، چراکه باعث می‌شود جنس در بازار کم شود و با کاهش عرضه، تقاضای مردم افزایش می‌یابد و در نتیجه جنس گران می‌شود.

اگر بخواهیم بازار کفش را نسبت به ۵ سال گذشته مقایسه کنیم باید این موضوع را مدنظر قرار دهیم که این بازار اصلا شبیه گذشته نیست. در آن زمان هم مواد اولیه ارزان تر و هم جیب خریداران پر پول تر بود و مردم می توانستند به راحتی هر سال چند جفت کفش خریداری کنند.

در ۲ سال گذشته همان‌طور که خرید کفش برای افراد سخت شده، نفس تولیدکنندگان این صنعت هم به دلیل بی ثباتی قیمت ها بریده شده است. اقلامی نظیر فوم ،چسب های مختلف و چرم تقریبا به صورت روزانه و یا ساعتی گران می شوند و لذا از آن جا که بسیاری از فروشندگان مواد اولیه که اجناس خود را به صورت چک مدت دار به فروش می رساندند حال به دلیل ساعتی بودن قیمت ها فقط به صورت نقدی حاضر به فروش مواد اولیه هستند. اخیرا بسیاری از کارگاه‌ها تصمیم به بستن مراکز خود گرفته‌اند تا لااقل بیشتر از این دچار ضرر و زیان نشوند.

چیزی که بیشتر در بازار به چشم می‌خورد این است که در حال حاضر، کفش‌های بی‌کیفیت که روزگاری مشتری نداشت، با قیمت‌های کذایی به فروش می‌رسد و مردم چاره‌ای جز خرید ندارند، چراکه قدرت انتخاب زیادی ندارند. حتی گاهی دیده می‌شود خود کفش‌فروشان هم از این قیمت‌ها متعجب هستند و بیشتر آن‌ها معتقدند که اجناس خوب و باکیفیت از کشور صادر و اجناس بی‌کیفیت در بازار ایران عرضه می‌شود. بهتر است دولتمردان برای حل این مشکلات چاره‌ای بیندیشند تا حداقل مردم خودمان از کالای مرغوب و با کیفیت استفاده کنند.