این‌روزها و همزمان با برگزاری بزرگترین رویداد سینمایی کشور در پایتخت، تبریز هم مانند چند سال گذشته از میزبانان برگزاری جشنواره فلیم فجر است سال 92 بود که با انتشار خبر اکران همزمان فیلم‌های جشنواره فجر در تبریز، شور و ولوله خاصی در بین اهالی فرهنگ و هنر در تبریز به پا شد. تقریبا تمام چهره‌های مطرح و علاقمندان حوزه فرهنگ، طعم یک  هفته‌ رویایی را در تبریز چشیدند. اکران فلیم‌هایی مانند «چ» اثر ابراهیم حاتمی‌کیا مخاطبان را به سینما کشاند. اکران فیلم « خانه پدری» اثر کیانوش عیاری در تبریز نقطه اوج نخستین جشنواره فیلم فجر تبریز بود. خانه پدری در اغلب شهرها اکران نشد و تبریزی‌ها این شانس را داشتند که به تماشای این اثر بنشینند. سینمای سرد و قدیمی 29 بهمن تبریز آن سال  یکی از شلوغ‌ترین زمستان‌های خود را تجربه کرد. هنوز هم طعم شیرین بهمن 92 و تجربه اولین جشنواره استانی فیلم فجر زیر زبان اصحاب هنر تبریز مزه می‌کند. اما انگار نقطه قوت هر اتفاق در تبریز همان نقطه شروعش خواهد بود. در سال‌های بعد هرچند با افتتاح دو پردیس سینمایی قدس و ستاره‌باران، تعداد سینماهای جشنواره فیلم فجر در تبریز افزایش یافت اما اغلب فیلم‌هایی که برای اکران به تبریز آمدند چندان فیلم‌های مهم و پرسروصدایی به نظر نمی‌رسند. از سازوکار و چند و چون انتخاب فیلم‌ها برای جشنواره فیلم فجر تبریز اطلاعی ندارم. همچنین نمی‌دانم که مسئولان استانی تا چه پایه می‌توانند در انتخاب و اکران فیلم‌ها در استان خود تاثیرگذار باشند. اما گمان می‌کنم این روال می‌تواند به نوعی «از سر باز کردن مخاطب» محسوب شود. به این معنا که تنها جهت داشتن این عنوان که «فیلم‌های فجر در تبریز اکران شد» این برنامه برپا می‌شود. مخاطبان سینما هرشب پای برنامه هفت می‌نشینند و تقریبا هرروز گزارش برنامه‌های جشنواره فجر در تهران را از طریق فضا مجازی کسب می‌کنند. اغلب آثار پر سر و صدا مانند « متری شیش و نیم»، « شبی که ماه کامل شد» و « قصر شیرین» در تبریز به اکران در نیامده‌اند و این شبه نوعی مرکزگرایی و تبعیض را در دل اهالی فرهنگ خواهد انداخت. به هر حال تبریز شهر نخستین سینما است. حیف است که مخاطبان پرشمار سینما در این شهر ماه‌ها در انتظار اکران فیلم‌هایی بمانند که احتمالا بیشترین جایزه‌ها را از جشنواره فیلم فجر کسب خواهند کرد. جدول اکران فیلم های جشنواره فیلم فجر در تبریز