اختصاصی همنوا برخی دوستان استعفای دسته‌جمعی نمایندگان اصفهان در اعتراض به کم‌کاری در احیای آب زاینده رود را، تلنگر نمایندگان اصفهانی به نمایندگان آذربایجان قلمداد کرده‌اند. چند نکته در این خصوص به ذهن می‌آید: ۱_ مرحوم دهخدا تلنگر را چنین معنی می‌کند: زدن با ناخن وسطی چیزی را، بدین گونه که سر وحشی ناخن وسطی را به انسی به ابهام فشرده با فشار جدا کردن ناخن وسطی را از آن برای بردن گرد و غباری از جامه یا برآوردن آوازی ضعیف از چیزی به جامه تلنگر زدن برای اینکه آلودگی آن به گچ و جز آن زائل گردد. به در تلنگر زدن تا تنها آنکه منتظر است بشنود و کس دیگر نداند. ۲_ با این تعریف، تلنگر چیزی در حد ضربه جزیی است. آیا استعفا همه نمایندگان اصفهان آن هم به سیاق یهویی که عالم و آدم به اتحاد استانی‌شان رشک برد، جزیی است؟ اگر این تصمیم‌شان تلنگر و جزیی است، پس وای به روزی که تصمیم کلی‌شان را بگیرند! ۳_حالا فرض کنیم حرکت نمایندگان اصفهان در حد تلنگر است. آیا نمایندگان منطقه آذربایجان با یک تلنگر از نوع اصفهانی در مسایل و مشکلات منطقه حساس می‌شوند؟ به نظر من اگر اصفهانی‌ها در مسایل مربوط به حوزه انتخابی‌شان تلنگر که سهل است، حتی مجلس را به توپ ببندند، باز نمایندگان آذربایجانی زیر یک سقف جمع نمی‌شوند چه برسد به اجماع! ۴_ حالا این فرض را هم داشته باشیم که مثلا نمایندگان ما اهل تلگنر شبه‌اصفهانی باشند، خُب منطقه ما مثل اصفهان فقط یک مشکل زرینه‌رود را ندارد که نماینده نگون‌بخت یک بار در عمر وکالتی‌‌اش استعفای سمبلیک دهد، آن وقت فِرت و فِرت باید استعفا بدهد و تلنگر بزند و باز استعفا دهد... استعفا برای وضعیت دریاچه ارومیه، استعفا برای بودجه مصوبِ نفله شده۲۰۱۸، استعفا برای عدم تحقق وعده فرهنگستان پرزدنت، استعفا برای انتصاب مدیران درجه هشت در استان، استعفا برای آزاد راه تبریز زنجان، استعفا برای جاده اهر، استعفا برای نابرابری تخصیص بودجه، استعفا برای آلودگی هوا، استعفا برای وضعیت قمر در عقرب مالیات، استعفا برای تمرکزگرایی، استعفا برای... و خلاصه با استعفاهای فلّه‌ای نمایندگان، تلنگرستانی در منطقه بوجود می‌آید که بیا و ببین.