هر جا بحث هویت جدی است، پای یهود در میان است. یهود، هم دین است و هم قوم، و شاید همین است که هر جا یهود ورود کند؛ قومیت، لباس ایدئوولوژی می پوشد.

جالب است که هر جا بحث هویت جدی است، پای یهود در میان است. یهود، هم دین است و هم قوم، و شاید همین است که هر جا یهود ورود کند؛ قومیت، لباس ایدئوولوژی می پوشد. ملت‌گرایی ایدئولوژیک که آتش جنگ اول بین الملل را افروخت و امپراطوری عثمانی را زمین زد و چالش هیتلر با یهود، آتش جنگ دوم بین الملل را افروخت و نتیجه این جنگ، فلسطین را بلعید. هیتلر با همان چیزی بر یهود آشفت که یهود با آن در صدد تسخیر دنیا بود؛ قوم برگزیده، شد نژاد برتر و تورات و تابوت عهد شدند تاریخ هگلی و قهرمان تاریخ و ستاره شش پر، شد صلیب شش پر. خروج هیتلر علیه یهود، شبیه انقلاب علیه انقلاب، و خروج سوسیالیسم علیه سوسیالیسم بود، در اواخر سده بیست میلادیو تحقیر، اصلی‌ترین محرک تمامی این خروج ها و رمانتیک، بروز و ظهورش. سمبولیسم و رمانتیسیزم را می توان دو عنصر کلیدی اسطوره‌سازی‌های معاصر دانست. "قوم از یاد رفته" و "سرزمین پرجبروت باستانی". من همه "پان"ها را مستقیم یا غیر مستقیم مأخوذ از آموزه های یهود می دانم؛ از "پان اسلامیسم" سید جمالی تا پان‌ایرانیسم و پان‌ترکیسم و پان‌عربیسمی که ورد زبان کسروی و ضیاء گؤگ آلپ و جمال عبدالناصر بود، که این دو تای آخری مولود مستقیم اندیشه سیدجمالی در مستعمرات هم بود. بیایم به امروز؛ آرمان کشورهای بزرگ و نقشه های بزرگاز دینی تا قومی و از قومی تا دینی و تقریبا در تمامی شان یک سابقه نسل کشی پیدا می شود ولو محدود و موردی. نمی‌گویم این‌ها همه دستپخت یهودند، اما راست کارشان هست از رئال تا سور رئال. از آناهیتای نشسته بر بیرق دولت اقلیم اربیل تا پرنده سه پای چوسان قدیم. بگذرم که اگر وارد نمادها شوم حرف بسیار است. القصه این‌ها همه شبیه همند و پارادوکسیکال هم. یعنی که ضد خود را در خود دارند. و همین است که غیرانگار و غیرستیز هم هستند شاید برای بقاء. از "ایرانی و انیرانی" تا "عرب و عجم". و "ترک و فارس". حتی می گویم "مسلم و نصیری" موجود در گفتمان داعش به ضم نون. اگر چه من داعش را بیشتر درونزاد می دانم تا برونزاد. اما شبیه هست به این‌هایی که شمردم و باید درباره اش مستقل حرف زد. بگذرم. یهود، آنجا وارد می شود که قرار است تاریخ بازتولید شود برای امروز. تاریخی از دل چند تاریخ دیوار به دیوار. لابد در این میان چیزی باید فرو بریزد. از یک کشور تا یک ملت و شاید یک دین.

مهدی نعلبندی