آری چند صباحی است که دیگر لایه رویی دستکش مخملی ساییده شده است. دیگر ثابت شده است ک این جهان به دست مردان ماشینی اداره می‌شود. مردانی ک با قلب ‌های ماشینی‌شان غارت می‌کنند و می‌ربایند آنچه گیرشان بیاید سلاحی،هنری،ثروتی،صدایی و یا دلی. 

جهان شده برده اربابانی که ستمگری خودشان، تعجبشان را جلب می‌کند. جان آدمی مگر در قبال منفعت این مردمان ستمگر ارزشی دارد؟ پس کی جهان از شر این حاکمان رها می‌شود؟ 

پس چه شد جلال و شکوه از دور فریبنده کشتی تایتانیک که اینک حتی در اتاق افکار مردم هم به کف اقیانوس چسبیده. 

چه خوشا بانگ اذانی که در آسمان آلمان جولان می‌دهد. چه خوشا دعایی که از آسمان نیویورک فلک را می‌شکافد و چه خوشا التماسی که در کوچه پس کوچه‌های ایتالیا چادر میزند. چندین نشانه از آخرین نشانه ظهورت مانده؟

جهان به خوبی نشان داده که دیگر امیدی به هرچه حاکم روی زمین ندارد. آقا جان کجایی که یک جهان یک ریز صدایت می‌کند. 

این چندمین سالروز متولد شدنت هست؟

به اشک های ریخته شده ی این هفته ات قسم حداقل این بار از ته دلم الهم عجل لولیک الفرج را بانگ میزنم.

نیمه ی شعبان بر همه ی مسلمین و مردم جهان مبارک باد