به گزارش پایگاه خبری هم نوا،یکی از مهم‌ترین حوزه‌های شهری که در سال‌های اخیر بسیار مورد توجه قرار گرفته، بافت‌های فرسوده است که در همه شهرهای کشور محله‌هایی را با این ویژگی می‌توان یافت که نیاز به نوسازی دارد.

به‌نظر می‌رسد یکی از حوزه‌هایی که عملکرد مدیران شهری در آن به‌ دقت مورد سنجش افکار عمومی قرار می‌گیرد، موفقیت در اجرای طرح‌های بهسازی بافت‌های فرسوده و ناکارآمد شهری است؛ موضوعی که بررسی‌ها نشان می‌دهد در سال‌های گذشته تبریز تحول چشمگیری در این حوزه به‌ وجود نیامده و بافت‌های فرسوده همچنان یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های موجود در حوزه زیست‌شهری است.

این‌درحالی‌ است که کم‌توجهی چندساله به این محله‌ها، به بروز مشکلات بسیاری دراین حوزه انجامیده؛ دامنه فرسودگی برخی از این محله‌ها به‌گونه‌ای است که با وقوع یک زلزله متوسط، وقوع فاجعه دور از انتظار نیست. بافت‌های فرسوده نوعی بیماری در ساختار مناطق شهری است که عوامل زیادی در گسترش آنها دخیل‌اند.

اگرچه بافت‌های فرسوده اکنون به‌عنوان یک مشکل شهری مطرح می‌شوند، اما در حقیقت پتانسیل بالقوه‌ای به‌شمار می‌روند که می‌توان با برنامه‌ریزی مناسب، آنها را به یک فرصت تبدیل کرد؛ بافت‌هایی که زمانی مرکز تمرکز جمعیت و اقتصاد بوده‌اند، می‌روند تا به نقاط کم‌بازده و بی‌بازده اقتصادی در شهر تبدیل شوند.

تبریز با دارا بودن حدود ۲ هزار و ۵۰۰ هکتار بافت فرسوده، دومین شهر کشور از نظر مساحت بافت فرسوده است که نیمی از این‌گونه بافت‌ها در منطقه ۴ تبریز و نیمی دیگر در مناطق ۳، ۸ و ۱۰ قرار گرفته‌ است.

وجود حجم گسترده بافت فرسوده در تبریز سبب شده مدیریت شهری در این مناطق با دشواری‌های زیادی روبه‌رو شود. بر اساس آمارهای موجود در ۵ سال گذشته حداقل ۲۵ مسیر گشایی برای امکان تسهیل رفت‌وآمد خودروها به بافت فرسوده، در این مناطق در نظر گرفته شده بود که تاکنون کمتر از ۵ مسیرگشایی انجام شده و به‌دلیل کمبود منابع شهرداری در تملک خیابان‌های جدید، مسیرگشایی‌ها به‌جایی نرسیده‌است.

یکی از مشکلات جدی ساکنان بافت فرسوده تبریز، نبود امکان توسعه فاضلاب است و در بیشتر این مناطق چاه‌های جذبی وجود دارد که گاه سبب ورود فاضلاب به خانه‌های مردم می‌شود. این درحالی‌است که کابوس امداد رسانی به خانه‌های ۲۰ متری در کوچه‌های تنگ یک متری در مواقع بحران مانند زلزله یا آتش‌سوزی، همیشه نگران کننده‌است./ایلنا