همنوا / فرهاد باغشمال: الان دویومین روز از سنه جدید در قرن اخیر است و هوا برفی است بسی! چونان که توگویی شب چله است و عن قریب دوستی،  آشنایی و یا فامیلی در معیت زن و فرزند به انضمام یک کیلو باقلا پخته دق‌الباب کنند از برای شب نشینی و الخ... القصه که بهار به اسم آمده اما زمستان خیال رفتن از دیار ما را ندارد گویا.

و اما بعد...

یکی از مسئولین بزرگوار متخصص در علوم اقتصاد و فرا اقتصادی طی نطق قرائی اعلام نموده که؛ ایران هفدهمین اقتصاد دنیا را دارد. بنده سراپا تقصیر به همراه تمام بچه محله‌های لیسانس و فوق لیسانس بیکار نشستیم و در این مورد بحث کردیم که آخر چگونه می‌شود رتبه هفده اقتصاد دنیا را داشت و هشت عوام الناس هم در گروه نه همی باشد! القصه…که پس از کلی سمینهار! و نشست تخصصی همی نتیجه گرفتیم که موضوع از چهار حالت خارج نیست:

حالت اول – شاید این مسئول محترم جدول رده بندی اقتصاد را از پایین به بالا مشاهده نموده و به اصطلاح خودمان تَرسَه مَصَّب دیده است.

حالت دوم – شاید ما اول هستیم نه هفده! چون که سرعت رشد قیمت اجناس هیچ کشوری به گرد پای ما هم نمی رسد.

حالت سوم – شاید فقط هفده تا کشور مورد تحلیل اقتصادی قرار گرفته!

حالت چهارم- این که ای کاش برای چاخان گویی هم مالیات تعلق می گرفت که در این صورت اداره مالیات صاحب چه بودجه عظیمی در این مملکت می شد.

حالت پنجم _ شاید در محله این بزرگوار کوپن تریاک زودتر اعلام شده است.