به گزارش همنوا، میل به زیبایی و زیبا دیده شدن، در هر انسانی وجود دارد و یکی از خواسته‌های بی انتهای انسان‌ها به‌ویژه در زنان است، به طوری که انسان را وادار می‌کند که برای زیبا دیده شدن دست به هر کاری از جمله عمل‌های جراحی سنگین نیز بزند. توجه به بدن در چارچوب‌های اجتماعی، امری بهنجار است، اما در جوامع امروزی به علـت تأکید بیش از حد بر بدن، این مسئله از حالت طبیعی و بهنجار خود فاصـله گرفتـه اسـت، تـا جایی که بدن از حالت طبیعی خود خارج شده و حالـت مصـنوعی بـه خـود گرفتـه اسـت.

به گفته متخصصان، چهره مطلوب، تصور فرد نسبت به خود را بهتر می‌کند و به او اعتماد به نفس می‌بخشد. در نتیجه فعالیت‌های اجتماعی او در سطح قابل قبول‌تری شکل می‌گیرد. مطالعات نشان داده‌اند که امروزه بدن در نحوه شکل‌گیری روابط اجتماعی انسان‌ها نقش مهمی پیدا کرده و افراد در تلاش هستند تا در ظواهر امر، نمایانگر شخصیتی سرزنش‌ناپذیر و متناسب با ارزش‌های اجتماعی روز باشند. درواقع جراحی زیبایی، یک عمل پیشرفته پزشکی-فرهنگی و یکی از موضوعات مورد بررسی در جامعه‌شناسی بدن است. اگرچه گرایش بیش از حد این روزها به آن را باید به شکل بهتری بررسی کرد.

در این راستا، محققان دانشگاه شهید چمران اهواز مطالعه‌ای را به انجام رسانده‌اند که در آن عوامل مؤثر بر گرایش به جراحی زیبایی در زنان با سنین مختلف به شکل علمی ارزیابی شده‌اند.

این پژوهش، به روش پیمایشی، با استفاده از ابزار پرسش‌نامه و با مشارکت حدود ۴۰۰ نفر از زنان ۱۸ تا ۶۰ سال ساکن شهر اهواز انجام شده است.

نتایج این تحقیق نشان می‌دهند که عامل تصور از بدن، بیشترین دلیل گرایش زنان به سوی جراحی زیبایی است و پس از آن به ترتیب عوامل پذیرش اجتماعی بدن، میزان دینداری، فشارهای اجتماعی، اعتماد به نفس، مصرف رسانه‌ای–فرهنگی و پایگاه اجتماعی–اقتصادی قرار دارند. همچنین بین عواملی چون تأهل، تحصیلات و درآمد با این پدیده، رابطه قابل توجهی مشاهده شد.

در این زمینه، معصومه باقری، دانشیار و پژوهشگر گروه جامعه‌شناسی دانشگاه شهید چمران اهواز و همکارانش می‌گویند: «انسان به طور طبیعی به آراستن و نشان دادن زیبایی خویش گرایش دارد. خاستگاه و ریشه این تمایل انسانی را می‌بایست در کمال‌گرایی انسان جست. بدن، تجسم و تبلور شرایط اجتماعی‌ای است که فرد را احاطه کرده است. این شرایط اجتماعی تعیین می‌کنند که یک فرد، خود جسمانی‌اش را چگونه ادراک کرده و چه تصویری از بدنش در ذهن داشته باشد. زیبایی کمالگرایانه انسان موجب می‌شود تا شخص گرایش به آراستن پیدا کند. البته در میان دو جنس، زنان گرایش بیشتری به آراستن خویش دارند».

آن‌ها می‌افزایند: «موضوع جراحی زیبایی بیش از آنکه مربوط به تجدد باشد، نوعی جریان فرهنگی محسوب می‌شود. ازاین روست که فرهنگ امروزی بدن را باید منظری دانست که به کمک آن بتوانیم تحولات فرهنگی و روند آن‌ها را مورد ارزیابی قرار دهیم. زیرا امروزه بدن عرصه‌ای برای بازآفرینی فرهنگی و اجتماعی است و روشنگر روابط قدرت و نحوه تأثیرگذاری آن بر تفاوت‌ها و نابرابری‌های اجتماعی است».

بنا بر یافته‌های این پژوهش، پیشنهاد شده است زنانی که قصد انجام جراحی زیبایی دارند، ابتدا به مراکز مشاوره و روان‌شناسی هدایت شوند تا شاید با استفاده از کلاس‌های مهارت در ارتباطات اجتماعی و درونی کردن این مسائل در روابطشان با سایر افراد، نیازی به جراحی زیبایی حس نکنند.

این یافته های پژوهشی که در دوفصل‌نامه «مطالعات جامعه‌شناختی» متعلق به دانشگاه تهران منتشر شده‌اند را اصولا بایستی در کنار این موضوع مهم مورد تاکید قرار داد که در خصوص جراحی زیبایی، لازم است مانند هر حوزه دیگری، آگاهی بخشی را سرلوحه قرار داد و از طریق ارائه اطلاعات صحیح به افراد، آن‌ها را در خصوص تصمیم‌گیری‌هایشان کمک کرد.