دیروز بهاره رهنما در استوری اینستاگرامش تصویری از مصاحبه خود با فائزه هاشمی را منتشر کرد و روی آن نوشت: «مصاحبه مرا با فائضه هاشمی بخوانید.» این غلط املایی چند نکته مهم را گوشزد می‌کند. 1. رهنما به گفته خودش چند لیسانس دارد که یکی لیسانس ادبیات فارسی است. به دلیل پیوستگی منحصر به فرد زبان فارسی و زبان عربی؛ دانشجویان رشته ادبیات فارسی چندین واحد عربی پاس می‌کنند. اولیه‌ترین آموزه این واحدها این است که املا در زبان عربی بسیار مهم است و با تغییر یک حرف هم‌صدا، کل معنای کلمه تغییر می‌‌کند. شاید هنوز رهنما با این همه لیسانس فرق ریشه‌های عربی «فیز» و «فیض» را نمی‌داند و به گمانش اسم فاعل از هر دو ریشه یک معنا را دارد. در حوزه ادبیات غلط املایی اهمیت بسیاری دارد. احترام به حریم واژه‌ها و درست‌نویسی آنها یکی از اصول قلم‌ به دست گرفتن است.ما بدون‌ آن‌که متوجه باشیم با خواندن بیشتر از نوشتن می‌توانیم املا را یاد بگیریم. چون تصویر کلمات در حافظه‌مان می‌ماند و موقع نوشتن همان تصویر در انتخاب املای درست به کمکمان می‌آید. شک دارم اگر بهاره رهنما چند بار در روزنامه‌ها و مجلات، مصاحبه‌ها و اخبار فائزه هاشمی را خوانده بود؛ به چنین اشتباهی دچار می‌شد. به این ترتیب می‌توانیم نتیجه مهم‌تری بگیریم. آیا قشری که این‌قدر سنگ کتاب را به سینه می‌زنند؛ همان‌قدر هم مطالعه دارند؟ 2. رهنما ادعا کرده است که از سال‌ها پیش با روزنامه‌نگاری مانوس بوده و «این قلم را از فریدون عموزاده خلیلی گرفته.» اما شنیده‌ها حاکی از آن است که مصاحبه رهنما با فائزه هاشمی را خود مصاحبه‌کننده پیاده نکرده‌است. کسی که یک‌بار در کسوت خبرنگار مصاحبه‌ای پیاده کرده‌باشد خواهد دانست که دشوارترین قسمت خبرنگاری همین است. باز هم اگر کسی یک‌بار مصاحبه پیاده کرده باشد خواهد دانست بهتر است این کار توسط خود مصاحبه‌گر انجام شود. چرا که حضور در بطن مصاحبه را یادآور می‌شود و خبرنگار می‌تواند فضایی عینی را در جملات پیاده کند.با این احوال گمان نکنم فریدون عموزاده خلیلی قلم خاصی به بهاره رهنما داده باشد! 3. در این مملکت چیزی وجود دارد به نام «رابطه» که همه ابعاد زندگی یک ایرانی را تحت تاثیر قرار می‌دهد. «رابطه» باعث شده که رهنما با این وضع اغلاط املایی و نگارشی پنج جلد کتاب از بهترین انتشاراتی‌های کشور به چاپ برساند. «رابطه» باعث شده‌است که سال‌ها رهنما بتواند در شرق ستون مخصوص به خود را داشته‌باشد. «رابطه» باعث شده که کسی که هنوز اسم طرف را نمی‌تواند درست بنویسد با او به مصاحبه بنشیند و «رابطه» باعث شده که خیل جوانان قلم‌به‌دست و خوش‌قریحه خبرنگار در آرزوی سطری از خودشان در شرق و اعتماد و... باشند. 4.ما عادت کرده‌ایم به همه جا سرک بکشیم. شما در جمعی اگر درباره سیاست حرف بزنید همه می‌توانند در کسوت یک کارشناس به تحلیل بپردازند. در همان جمع بحث را عوض کنید و درباره ورزش صحبت کنید همه می‌توانند تیم ملی فوتبال را کوچ کنند. درباره رهنما هم داستان همین است. او نمونه‌ای از ما است که به همه جا سرک می‌کشد و همه چیز را ناقص و ابتر در اینستاگرامش منشتر می‌کند. او می‌تواند درباره اغتشاشات(که آن را هم اختشاش نوشته بود) نظر بدهد، می‌تواند درباره چاقی و لاغری صحبت کند، می‌تواند از منظر لیسانس حقوق قضایی‌اش (که آن را هم غذایی نوشته بود) درباره آزادی صحبت کند. می‌تواند با فائضه/فائزه/فائظه هاشمی مصاحبه کند و خود را کسوت یک خبرنگار حرفه‌ای نشان دهد و در مقابل همه این‌ها هیچ‌کس هیچ نگوید. 5.رهنما در توئیتی حاصل جست و جوی کلمه فائضه را منتشر کرده و از این طریق خواسته که به منتقدانش تودهنی بزند که: بفرمایید فائضه هم معنی دارد! ولی اصلا متوجه نیست که نام کسی که با او به گفتگو نشسته «فائزه» است. هم این حرکت رهنما نکته دیگری را به ما نشان می‌دهد. این که طیف سلبریتی ما حتی توان قبول کردن اشتباه خود را ندارند. این «خود دانا پنداری» آزاردهنده‌تر از اشتباه املایی رهنما است. ما عادت کرده‌ایم به گاه اشتباه به جای سعی در جبران آن طرف مقابل را به باد استهزا بگیریم و با صدای بلند بگوییم: خب تو که نمی‌فهمی! اگر بهاره رهنما در توئیتش به این اشتباه املایی اعتراف می‌کرد شاید ماجرا تا این حد آزاردهنده نبود.