نگارنده: مصطفی داننده

خوشبختانه واکسیناسیون سراسری در ایران آغاز شده و پیران کشور در صف دریافت واکسن هستند. شنیدن این خبر که مادربزرگ یا پدر من هم امروز واکسن زد واقعا خوشحالمان می‌کند و به آینده بدون کرونا امیدوارتر می‌شویم.

نقطه تاریک این داستان اما سیستم واکسن زدن است. صف ایستادن مردان و زنانی که سنی از آنها گذشته و با بیماری‌های مختلف دسته و پنجه نرم می‌کنند، در صف زیبا نیست.

می‌شد مانند بسیاری از کشورها که سیستم واکسیناسیون سراسری را آغاز کرده‌اند، با یک نوبت دهی منظم، زمان واکسن زدن هر فرد را از قبل به او اعلام می‌کردیم تا مردم احتیاجی نباشد مردم برای دریافت واکسن در صف بایستند.

ایجاد چنین سیستمی سخت بود، پدربزرگ و مادربزرگ‌ها را بر اساس ماه تولد، راهی مراکز بهداشت می‌کردید. در عصر کرونا باید از هر صفی دوری کنیم حتی صف دریافت واکسن.

امیدوارم حداقل برای گروه‌‍‌های بعدی فکر اساسی در این باره انجام شود و دوباره شاهد صف‌های طولانی نباشیم.

از واکسیناسیون پیران که بگذریم به داستان جوان‌ها می‌رسیم. شورای نگهان در حرکت بی‌سابقه سن کسانی که می‌توانند در انتخابات ریاست جمهوری ثبت نام کنند را اعلام کرد و یک تابلوی ورود ممنوع جلوی جوان‌های زیر 40 سال گرفت.

واقعا معلوم نیست منظور از جوان در این کشور کیست؟ به نظر می‌رسد اعضای شورای نگهبان، سیاستمداران 55 یا 57 ساله را جوان می‌دانند و زیر این سن را احتمالا کودک خطاب می‌کنند.

در ابتدای انقلاب و حتی در دهه 60، بسیاری از سیاستمدارن و رزمندگان که اتفاقا سخت‌ترین روزهای کشور را اداره می‌کردند و موفق هم بودند، در نزدیکی 40 سال بودند، کمی کمتر یا قدری بیشتر.

تکلیف نامزدی زنان و رجل سیاسی در انتخابات که معلوم نشد، کاش حداقل تکلیف جوان و معنای سیاستمدار جوان مشخص می‌شد.

شاید یک جوان 40 ساله، بیش از هزار مرد 60 ساله به درد کشور بخورد.

کاش اعضای محترم شورای نگهبان، که فاصله زیادی هم با جوانی دارند، در تصمیم خود تجدید نظر کنند و اجازه بدهند که نامزدهای به معنای واقعی کلمه جوان وارد صحنه رقابت شوند. باور کنید کسی که 56 سال سن دارد، جوان نیست و در انتهای میان سالی و ابتدای پیری است.

تاریخ ایران  نشان داده است هرگاه ما به جوانان این کشور اعتماد کرده‌ایم، رنگ موفقیت را به چشم دیده‌ایم. پس بهتر است در عرصه انتخابات هم راه را برای جوانان به معنای واقعی جوان باز کنیم.