هامون خاتمی متولد ۷۱ دانشجوی دکتری مکانیک وقهرمان چندین دوره دو صحرانوردی است. به پای حرف های این قهرمان ارزنده نشستیم و از انتخابهای سخت و علاقه ای که به رشته دو صحرانوردی داشت چنین گفت: شش سالگی ورزش را با بسکتبال شروع کردم و اولین روزی که توانستم توپ را داخل سبد بندازم خیلی ذوق کردم و به همین خاطر در همان دوران مدرسه معلم ورزشمان همیشه به من میگفت اگر خانواده برای تو زمان بذارن و منظم تو تمرینات باشی حتما عضو تیم ملی خواهی شد، البته که من چندین بار توپ را از فاصله دور وارد سبد میکردم و معلممان شگفت زده میشید منتها به دلیل نظامی بودن پدرم امکان حضور در تمرینات منظم را نداشتم و کم کم از بسکتبال دور شده و احساس میکردم با این ورزش به اوج احساسات ورزشی و آرامشی که میخواستم نمیرسم تا سال ۸۹ که در رشته مکانیک وارد دانشگاه شدم و چندین بار در تیم دانشگاه در مسابقات بسکتبال شرکت کردم و متاسفانه باز هم به دلیل سخت بودن رشته تحصیلی مجبور به ترک این رشته ورزشی شدم و بصورت کاملا اتفاقی با استاد علیرضا عباسی آشنا شده و قدم در رشته دوصحرانوردی گذاشتم که این استاد بزرگوار بصورت کاملا رایگان با بنده تمرین می‌کردند و با اولین حضورم در دوی صحرانوردی با حضور بیش از ۲۰۰ ورزشکار تنها خواستشون از من رد کردن خط پایان بود و من با تمام تلاش خط پایان را رد شدم و احساس کردم دوصحرانوردی همان عشق و علاقه و احساساتی که دنبالش بودم را در وجود من برانگیخت بطوری که بعد از آن با حضور در بیش از ۴۰ مسابقه جایگاه خودم را از نفر آخر به هشت نفر اول ارتقا دادم.

قهرمان جوان ادامه داد: حضور در جمع هشت نفر مایه بسی خوشحالی بود چرا که همگی قهرمانان ایران، آسیا و اروپا بودند و در کنار ایشان قدرت و انگیزه بیشتری میگرفتم و چون هیچ وقت در طول ورزش حرفه ای از مواد نیروزا استفاده نکردم، چاره ای جز تمرین،تمرین و تمرین نداشتم.
بجز استاد بزرگوارم علیرضا عباسی هیچکس حتی اطرافیانم به من ایمان نداشتند و حمایتم نمیکردند، برنز قهرمانی استان آذربایجان شرقی اولین مدالی بود که کسب کردم و با گذاشتن آن روی میز ، خانه را ترک کردم تا مدال به جای من حرف بزند و بگویدکه من تنها و بدون حمایت موفق شدم.
از نظر خودم مدال برنز با ارزشترین دارایی من بود و برایش تمرینات طاقت فرسایی را پشت سر گذاشته بودم به خاطر همین با تمرکز بر روی هدفم در مسابقات کشوری نیمه ماراتن پاک با زمان ۷۰ دقیقه و ۲۶ ثانیه رکورد قبلی خودم را جا به جا کردم.
تمریناتم را بصورت مستمر در سطح شهر به اندازه ای بیشتر و سخت تر کردم که آمادگی کاملی برای حضور در مسابقات ماراتن تبریز ۲۰۱۸ داشته باشم تا نام آذربایجان رو با افتخار در صدر دوصحرانوردی ایران ثبت کنم که متاسفانه این رویداد برگزار نشد و برای همیشه لکه ننگینی در تاریخ ورزش استان باقی ماند.

قهرمان جوان الگوی ورزشی خود را الیود کیپچوگی ورزشکار اهل کنیا معرفی کرد و ادامه داد: در زمان شیوع ویروس کرونا با توجه به اینکه خودم درگیر این بیماری بودم به خاطر علاقه ای که داشتم در مسابقات مجازی نیمه مارتن سانفرانسیسکو که با نصب جی پی اس انجام میشد نفر ۲۴ جهان شدم.

در طول ۲۳ سال ورزش بجز چند مورد انگشت شمار هیچ وقت هیچ حمایتی از مسئولین و متولیان ورزش استان ندیدم و بدنبال اسپانسر ورزشی هستم تا در میادین بین المللی خودم را به جامعه ورزش اثبات نمایم.
تمام دغدغه های یک دونده تجهیزات ورزشی بخصوص یک جفت کفش حرفه ای هست که متاسفانه هیچ وقت براحتی در دسترس ما قرار نمیگیرد و تهیه اش برای بنده با این شرایط اقتصادی بسیار دشوار است به همین جهت از مدیران و متولیان ورزشی استان تقاضا دارم با توجه به اینکه رشته ورزشی دو برای عموم مردم براحتی قابل دسترسی هست نسبت به توجه و ارائه امکانات حداقلی به ورزشکاران و قهرمانان راهکار مناسبی را پیش رو بگیرند

کلام آخر : بوسه ای میزنم بر دستان مادر و پدرم که مثل کوهی استوار در تمام مراحل زندگیم کنار من بودند و هیچ وقت تنهایم نگذاشتند، همچنین از استاد علیرضا عباسی به عنوان قهرمان و مربی بی ادعا، پروفسور طاهر ازدست و پروفسور علی دنیوی که در دوران تحصیلی دکترای مکانیک از بنده حمایت همه جانبه داشتند کمال تشکر و قدردانی را دارم.