به گزارش خبرنگار همنوا، حبیب صادق‌زاده (نایب رئیس کانون هماهنگی شوراهای اسلامی کار آذربایجان شرقی)، در انتقاد از لایحه برنامه توسعه هفتم و مواد مربوط به احیای نظام استاد شاگردی و ارزان‌سازیِ نیروی کار جوان گفت: علتِ اصلیِ‌ عدم میل و رغبت کارگرانِ جوان به کار در کارخانه‌ها، دستمزدِ بسیار پایین است اما دولت علتِ آن را به غلط، کمبودِ نیروی کار می‌داند و اینگونه به دنبالِ نشان دادن کاهش آمار بیکاری است. 

صادق‌زاده گفت: درست است که خیلی از کارخانه‌ها از کمبود نیروی کار رنج می‌برند اما دلیلِ آن واقعا به کمبودِ کارگر ربط ندارد. آمار جوانانِ جویای کار بسیار است اما این جوانان ترجیح می‌دهند به جای کار با حداقل دستمزد، شغل مستقلی داشته باشند. یک جوانِ حداقل بگیر، در بهترین حالت با ۸ ساعت کار در روز، ماهانه حدود ۹ میلیون تومان دریافت می‌کند که این رقم حتی نصفِ هزینه‌های اساسی زندگی را هم نمی‌تواند تامین کند. 

نایب رئیس کانون هماهنگی شوراهای اسلامی کار آذربایجان شرقی تاکید کرد: سیاست‌های غلط دولت‌ها در پی ارزان‌سازی نیروی کار عملا آسیب جدی به صنعت وارد کرده است. جوانان دیگر برای این پول ناچیز، ۸ – ۹ ساعت وقتِ روزانه‌ی خود را در اختیار کارفرما قرار نمی‌دهند. آن‌ها کار در مشاغل دلالی و حضور در بازار رمز ارز و بورس را به کار در صنایع ترجیح می‌دهند. 

صادق‌زاده در پایان گفت: سالهاست سیاستهای اقتصادی منجر به افزایشِ نرخ تورم شده و به ازای این تورم، دستمزدِ کارگران افزایش پیدا نکرده. این وضعیت نیروی کار کشور را به یکی از ارزان‌ترین نیروهای کار جهان تبدیل کرده است. در چنین شرایطی دولت در لایحه برنامه توسعه هفتم به دنبالِ احیای نظام استاد شاگردی است. مسئولان فکر می‌کنند با ارزان‌تر کردنِ نیروی کار جوان، مشکل اشتغال حل می‌شود، اما اگر قرار بود با این سیاست، مشکل اشتغال حل شود تا الان بارها این اتفاق افتاده بود. مگر تا امروز سیاستِ حاکم، ارزان‌سازی نیروی کار نبوده است؟!