به گزارش همنوا؛ بخش مهمی از هنرمندان ما آه ندارند تا با ناله سودا کنند و بخشی پایتخت نشین به مدد همین صدا و سیما و حمایتهای ارگانهای دولتی خودشان را بالا کشیده اند و میلیاردها ثروت انباشته اند و اکنون انتظار می رفت آستین بالا می زدند و سر کیسه را حداقل برای حمایت از دستفروشها و کارگران روزمزدی که با یارانه امکان زنده ماندن هم ندارند شل می کردند.مثل کشورهای دیگر ماسک یا غذای رایگان توزیع می کردند و...

فوتبالیستهای ما کجا هستند خواننده هایی که سینه را برایشان چاک می دادیم کجا هستند؟ اصلا چرا جای دور برویم در همین تبریز خودمان کدام یک از رانت خوارهایی که من دانه دانه شان را میشناسم حاضر شدند یک صدم از ثروت خود را در این بحران هزینه کنند؟

پیمانکارانی که با کار چاق کنی و قراردادهای مساله دار و مافیا بازی خون مردم را توی شیشه کرده اند کجا هستند؟

انتهای خلاقیت چند نفر سلبریتی شد دعوت به چالش رقص در بیمارستانهایی که پرستارانش به دستکش و ماسکش نیازمندتر بودند...

یکی دو نفرشان هم چند شب آمدند لایو با روسری سر کردن و بزک کردن تهوع آور و حرفای مستهجن مسخره بازی راه انداختند مثلا به فقرا روحیه بدهند همان فقرایی که حتی اگر گوشی اش را داشتند بسته شان تمام شده بود و مخاطبشان نبودند...

به هر حال سلبریتی های داخلی در این بحران ماهیت بی محتوایشان رو شد و در حافظه تاریخ دراز مدت مردود شدند.

رحیم بقال اصغری