به گزارش همنوا، کریم میمنت‌نژاد در نخستین مجلس «روضه طوبی» در خصوص آیین‌های سنتی عزاداری در بازار تبریز به سخنرانی پرداخت و اظهار کرد: یکی از بزرگترین ویژگی‌های تبریز که ثروت اجتماعی ما به حساب می‌آید محله‌بندی شهرمان بود که امروزه تنها بخش ویژه عزاداری امام حسین (ع) پر رنگ باقی مانده است.

وی ادامه داد: هر هیئت ضمن داشتن نام جداگانه برای مراسم خود، هنگام حضور در بازار، ذیلِ پرچم نام محله خود حرکت می‌کردند. آیین یادشده به این صورت بود که دسته‌جات عزاداری در میدان صاحب‌آباد (صاحب‌الامر) که محل حکومتی تبریز قدیم بود، گرد هم آمده، به سمت بازار حرکت می‌کردند.

 این پژوهشگر حوزه تاریخ تبریز گفت: بیست و چهار دسته عزاداری تبریز در حضور والی شهر، برای ترتیب حرکت (پشت سر هم) قرعه‌کشی انجام می‌دادند و پس از مشخص شدن نتیجه، طبق قرعه‌کشی انجام یافته، فردی تحت عنوان اوداباشی مأمور می‌شد تمامی اعمال لازم جهت آماده شدن بازار برای عزاداری اباعبدالله‌الحسین (ع) را فراهم کند. اوداباشی این اعمال را از اول تا هفتم محرم انجام می‌داد. از هشتم، دو محله «کوچه‌باغ» و «خیاوان» (خیابان) وارد بازار شده، شروعِ عزاداری را اعلام می‌کردند.

وی پس از گفتاری در مورد معماری باشکوه و ارزشمند بازار مظفریه، به نمونه‌هایی هم اشاره کرد، از جمله پیچ در نظر گرفته شده بین راسته صادقیه و مظفریه به عنوان فیلتر صدا، بلندی بنای مظفریه برای چرخش علم و همچنین اکوستیک بودن برای رساندن صدای مداح به گوش مردم عزادار و غیره...

وی پس از صحبت درباره آیین‌های خاص دسته‌جات هر محله افزود: والی تبریز که در تیمچه مظفریه حضور پیدا می‌کرد، پس از خروج از تیمچه، یک یا دو علم به عالی‌قاپو برده می‌شد، ولیعهد نیز خلعتی به آنها می‌داد، که امروزه علم‌های قاجاری بعضی دسته‌جات محلات تبریز باقی است.

میمنت نژاد در خصوص دسته‌جات محلی تبریز گفت: عزاداران هر محله، اغلب اشعار شاعران محله خود را می‌خواندند و قدردان شاعر محله خود بودند.