اختصاصی همنوا/ لیلا حسین نیا

بار اولی که رضا ناجی را در فیلمی دیدم و توجهم را جلب کرد، فیلم شگفت‌‌انگیز «بچه‌های آسمان» بود. جمله و دیالوگ طلایی‌اش در آن فیلم برای من وقتی بود که علی را به باد ملامت گرفته بود و می‌گفت:« تو دیگه بچه نیستی تو 9 سالته!» حقیقتش را بخواهید اینکه کسی دقیقا با لهجه شهر و محله خودش در فیلمی جهانی بازی کرده بود برایم جذاب‌تر از همه دیالوگ‌های آن فیلم بود. گمانم رضا ناجی هر کجا رفته اصالت و تبریزی بودنش را در همان لهجه شیرین با خود برده. چندان سخت نبود شاید که سعی کند کمی«تهرانی‌تر» حرف بزند و به سبک و سیاق پایتخت نزدیک‌تر شود. اما شیرینی نمکین بازی ناجی در همان«خودش بودن» است. ناجی خودش جایی گفته بود که:« مجیدی جنس اورجینال را انتخاب می‌کند» و رضا ناجی ما اورجینال بود، خودِخودش.

ناجی بازیگر توانایی است که هرگز فیلم بازی نکرده است! هرجا بوده خودِ خودش بوده، چه در صحنه آواز گنجشک‌ها، چه روی فرش قرمز جشنواره فیلم برلین که بعدها گفت: رفته بودم برلین را ببینم جایزه گرفتم! و چه روی صندلی برنامه دورهمی در برابر مجری حاضر به یراقی مثل مدیری. ناجی هرگز فیلم بازی نکرده در حالی که بازیگر توانایی است.

رضا ناجی همشهری ما است و بچه همین چند خیابان بالاتر یعنی خیابان طالقانی. امروز پنجم دی ما سالروز تولد اوست. تولدت مبارک بازیگر خوب همشهری ما که یادمان دادی که حتی با لهجه کف خیابان‌های تبریز هم می‌شود تا خود جشنواره برلین رفت و خرس نقره‌ای را در آغوش گرفت.