به گزارش همنوا به نقل از خبرنگاران پویا؛ با نگاه به تاریخچه ورود ایران به کشورهای دارای صنعت فضایی و سیر تکامل و پیشرفت صنعت هوافضای ایران است که می‌توانیم به اهمیت جایگاه امروزمان پی برده و تلاش‌های فعالان این عرصه را ارج نهیم. در بهمن ماه سال 1387 بود که ایران نخستین ماهواره‌اش را با ماهواره‌بر "سفیر2" به آسمان پرتاب کرد و با قرار گرفتن "ماهواره امید" در فضا، رسماً به جمع کشورهای دارای صنعت هوافضا وارد شدیم. در سال‌های بعد از آن نیز "ماهواره رصد" با سفیر 1A و "ماهواره نوید" با سفیر 1B به فضا پرتاب شدند و به‌مرور هم ماهواره‌هایمان را و هم ماهواره‌برهایمان را توسعه دادیم. تا جایی که "ماهواره نوید" و "ماهواره‌بر سیمرغ" را ساختیم؛ پیشرفته بودن این ماهواره‌بر به‌اندازه‌ای بود که سرعت اولیه آن به 28 هزار کیلومتر می‌رسید. دست‌آخر هم "ماهواره‌بر قائم" با موتوری چهارمرحله‌ای را طراحی کردیم که از جمله اقدامات "شهید تهرانی مقدم" بود و فقط چند کشور تکنولوژی آن را در اختیار دارند. رفته رفته وارد ساخت کاوشگرهایی شدیم که فضای بیرون جو را بیازمایند؛ "کاوشگر3" را با کپسولی حامل یک موش، دو لاک‌پشت، چند کرم و سلول‌های انسانی به آسمان فرستادیم و این کار جزو نخستین اقدام ما در ارسال موجود زنده به فضا بود. در 24 اسفند 1389 "کاوشگر4" را بدون موجود زنده راهی آسمان کردیم و زمانی که به زمین بازگشت، توانستیم به‌سرعت پیدایش کنیم. شهریور ماه سال بعدش نیز "کاوشگر5"را به‌همراه یک میمون به فضا فرستادیم که موجود زنده هنگام بازگشت، مرد. "کاوشگر6" هم از جمله پروژه‌های پرتابی بود که با موفقیت انجام شد جز اینکه محموله سالم به زمین نرسید. اما مهم‌ترین اقدام عملیاتی کشور در پرتاب موجود زنده به فضا، مربوط به پرتاب "کاوشگر پیشگام" در 9 بهمن 1391 است که همراه با میمونی سه‌ساله از پایگاه سمنان به فضا فرستاده شد و بعد از 16 دقیقه توانستیم محموله را سالم دریافت کنیم؛ این میمون توانسته بود مسافت 120 کیلومتر را سالم طی کند و به زمین بازگردد. دنیا زمانی توانست مهر تأیید بر یافته‌های علمی و دستاوردهای فضایی ما بزند که دومین میمون را در آذر 1393 به فضا فرستادیم و با طی مسافت 120 کیلومتر، سالم به زمین برگرداندیم.