به گزارش همنوا، در یک روز سرد پاییزی با دعوت اهالی آناخاتون تبریز به این محله کم برخوردار رهسپار شدیم تا شکوه های خود از کمبود امکانات شهری را به گوش مسئولین برسانیم.

حضور ما همان و تجمع اهالی برای درد دل گفتن همان؛ مردمی که از وعده های همیشگی مدیران شهری به تنگ آمده اند.

وعده‌های سرخرمن برای روشنایی 

بهروز یکی از اصناف محله، مشکلات منطقه را با نبود  روشنایی منطقه شروع کرده و می گوید: چون در ورودی آناخاتون دید کافی در شب وجود ندارد تبدیل به قتلگاه شده و روشنایی جاده آناخاتون یکی از مطالبات اصلی مردم آناخاتون است چرا که تقریبا هر هفته شاهد تصادف مرگبار در این جاده هستیم.

او ادامه می دهد: ۸ سال است هر بار نزد هر مسئولی رفتیم، وعده سر خرمن  داد و  تا الان هیچ یک از آنها عملی نشده‌است.

وی مسئله آب تصفیه شده را یکی دیگر از مطالبات اهالی آناخاتون عنوان کرده و می گوید: تقریبا هر روز شاهد قطعی آب هستیم، از ساعت ۱۲ شب به بعد آب وصل می شود که آن هم با توجه به مصرف زیاد اهالی فشار آب بسیار کم است حتی نمی شود نیازهای اولیه بهداشتی را بر طرف کرد و محبوریم برای فردا سطل پر کنیم.

وی انضباط اجتماعی را یکی دیگر از نیاز های برآورده نشده اهالی ذکر کرده و می افزاید: منطقه آناخاتون با بیش از ۱۸ هزار نفر سکنه وجود یک پاسگاه را می طلبد هر چند در شرایط لزوم، از خدمات پاسگاه روستای اسپیران بهره مند می شویم.

حسن یکی دیگر از اصناف محله است که کارگاه نجاری دارد. او هم آب را یکی از اصلی ترین مشکلات منطقه بر شمرده و می گوید: آب از ساعت ۸ صبح تا ۱۱ شب قطع می شود و زمان وصل شدن هم فشار آب آن‌قدر کم است که تا ساعت ۱۲ شب نمی توان استفاده کرد.

پارکی به نام اهالی به کام معتادان / یک پاکبان برای ۱۸ هزار نفر!

یکی دیگر از ساکنان این منطقه،  مشکلات خدمات شهری را یادآور شده و اضافه می کند: در کل منطقه آناخاتون یک پاکبان وجود دارد که جوابگوی ۱۸ هزار نفر جمعیت نیست و از طرفی تعداد باکس های زباله هم بسیار کم است.

یک نو جوان کنکوری با اشاره به عدم وجود فضای تفریحی و فرهنگی مناسب می گوید: در آناخاتون مکانی برای مطالعه وجود ندارد، ما برای مطالعه مجبور هستیم به مرکز شهر برویم؛ در آناخاتون مکان تفریحی هم وجود ندارد فقط یک پارک داریم که آن هم جدیدا احداث شده که متاسفانه به مکانی برای بیماران مبتلا به اعتیاد  و سگ های بی صاحب مبدل شده است.

دوگانه مبهم روستا و شهرک

محمد دیگر ساکن این منطقه، آناخاتون را دوگانه روستا و شهرک می داند و به خبرنگار ما می گوید: زمانی که آناخاتون روستا بود و دهیاری و شورا داشتیم وضع‌مان بهتر از این بود، برای ساخت و ساز و دریافت انشعابات لازم نبود عوارض میلیونی به شهرداری پرداخت کنیم و در عوض آن کمترین امکانات را از سوی شهرداری دریافت کنیم. به جرأت می توانم بگویم توجه مسئولان به این محله صفر است. از زمانی که آناخاتون به تبریز ملحق شد و تبدیل به شهرک آناخاتون شد مشکلات بسیاری دامن گیر ما شد. وضعیت جوی های آب و باکس‌های زباله مطلوب نبوده و این وضعیت برای اهالی قابل تحمل نیست.

طبیعتا در کلانشهرها وجود حاشیه های شهری بسیار مطرح است و بخش جدایی ناپذیر است اما مسئولان باید در توزیع عدالت خدماتی تمام شهر و منطقه را به یک چشم دیده و اقدام کنند .

____________________

گزارش: علی آقائیان/ایلنا