اختصاصی/همنوا اما در سال 1398 بعد از گذشت چند دهه و با وجود هزاران امکانات دیجیتالی و نیروی انسانی قلب بازار تبریز آتش می‌گیرد ولی اینبار یک نفر از فراز کوه‌های عینالی به آتش‌نشانی خبر میدهد که از مرکز شهر دود بلند می شود! از آنجایی که کسی در داخل بازار حضور نداشت گمانشان به بازار جدید می رود و پس از مدتی متوجه می شوند که سرای ایکی قاپیلی شعله‌ور شده و آتش به جانش افتاده است. طی 10 روزی که از آتش‌سوزی بازار تاریخی گذشته اظهارنظرهای مختلفی ارائه شده است. فرماندار تبریز اتصال سیم‌های برق را علت اصلی آتش سوزی می داند، عده‌ای خود بازاریان را مقصر می‌دانند که  سرای‌داری برای تیمچه ها و سراها استخدام نمی کنند و خلاصه که هرکسی از ظن خود شد یار من! اما تنها نهادی که از بازخواست نمی شود و در حاشیه امن روزگار سپری می کند اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان است! اصلا کسی نمی‌پرسد آیا واقعا این شرایط نگهداری در شان و منزلت یکی از دو اثر ثبت جهانی در تبریز است؟ آیا مسئول پایگاه بازار که اتفاقا هیچ نام و نشانی در سایت رسمی اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی وگردشگری آذربایجان شرقی از ایشان نیست هیچ مسئولیتی در قبال این اثر ثبت جهانی ندارند؟ پس ماهیت این پایگاه برای چیست و به چه دردی میخورد؟ چرا باید جناب حسین اسماعیلی( مسئول پایگاه بازار) به مجری رادیو( آقای رضوان) بگویند که آقای آبدار مدیرکل میراث فرهنگی استان اجازه مصاحبه به ایشان نمی دهند؟ اتفاقا مدیرکل میراث فرهنگی هم تنها اظهار نظری که در این خصوص می کنند این است که قسمت هایی از بازار که در آتش سوزی 10 سال گذشته مرمت شده بود هیچ آسیبی ندیده و در سلامت کامل به سر میبرد در عجبم از قدرت تشخیص آتش که برخلاف همیشه اینبار خشک و تر را باهم نمیسوزاند و قسمت های مرمت شده را از مرمت نشده تشخیص می دهد و بازهم در عجبم از قدرت تبلیغاتی مدیرکل که حتی در این شرایط هم عملکرد نهاد مدیریتی اش را تبلیغ می کند و هیچ حرفی حتی اگر تنها وعده و وعید هم باشد در خصوص تامین اعتبار مرمت بازار نمی‌زند. یا از بُعدی دیگر اگر نگاه کنیم یگان حفاظت اداره کل میراث فرهنگی چه مسئولیتی برعهده دارد؟ شاید جواب مسئولان عزیز این باشد که تعداد نیروی انسانی این یگان خیلی کم است اما سوال این است که خانه خیابانی و مدرسه رشدیه وچند خانه تاریخی که از آن ها استفاده اداری می شود آیا به این اندازه اهمیت دارند که برای آن ها نیروی انسانی وجود دارد اما برای بازار تبریز که 35 سرا دارد نمی توان برای هر سرا یک نفر از یگان حفاظت در نظر شود؟ البته اینکه می گویند تعداد سربازان یگان حفاظت کم است خودش علامت سوال بزرگی است که وقتی جایی با عبارت دهن پر کنی به نام «یگان» نامیده می‌شود چرا نمی تواند تعداد سرباز امریه خود را افزایش دهد؟ شاید هم میزهای اداری آقایان بیشتر از یک اثر ثبت جهانی ارزش دارد که از آن ها حفاظت می کنند اما از بازار نه... مدیرکل میراث فرهنگی استان در مصاحبه ای دیگر اظهار کرده بود که از لحاظ خطرات احتمالی برق ایمن نبودن تیرهای برق و سیم کشی بازار تبریز به شرکت توزیع برق تبریز اطلاع رسانی شده بود و حتی در جلسات ستاد تبریز 2018 نیز برای سامان‌دهی بازار، تقسیم وظایف شد و مسئولیت ساماند…