به گزارش پایگاه خبری هم نوا، اگر بر حسب مزاج، فصل بهار را بررسی کنیم، این فصل در کیفیت‌های چهارگانه که گرمی، سردی، تری و خشکی است، معتدل است؛ به این دلیل که خورشید به‌سمت الرأس (بالای سرمان) نزدیک می‌شود، اما کاملاً در بالای سر ما قرار نگرفته تا به‌واسطه آن در هوا گرمی و خشکی پدید آورد.

فصل بهار با همۀ سنین از جمله میانسالان، پیران و افرادی که دارای مزاج سرد و خشک هستند، سازگار‌تر است؛ و در افراد دارای مزاج گرم و‌تر یا بعضی از گرم و خشک‌ها باعث ایجاد دمل، زخم، جوش، خارش، جرب، ورم حلق، درد چشم، خونریزی بینی، سردرد، خونریزی ریه و… می‌شود.

در فصل بهار کلاً سبب هر بیماری که ماده آن که در خون وجود دارد و در زمستان ساکن شده باشد، در این فصل به غلیان و جوشش آمده، پخته شده و دفع می‌گردد؛ و بروز این بیماری‌ها به این علت نیست که فصل بهار به‌ذات خودش موجب بیماری می‌شود بلکه به‌دلیل پخته شدن فضولات است و دفع فضولات که کار طبیعت بدن است و این عمل که موجب تقویت بدن می‌شود، بروز کرده تا بدن را از فضولات پاکسازی کند.

در افرادی که حفظ سلامت بدنشان برایشان حائز اهمیت است، لازم است که در ابتدای فصل بهار قبل از اینکه اخلاطی که در زمستان ساکن و منجمد شده، به‌واسطه گرمی هوا به‌حرکت در آمده و برانگیخته شود و به‌سمت اعضای ضعیف جاری شده و موجب بروز بیماری شود، در حدی که ضرورت دارد باید به پاکسازی بدن پرداخت؛ در این پاکسازی، فرد باید به‌حسب دلایل غلبۀ هر خلط از حجامت، فصد، اسهال و قی بهره ببرد.

اما در فصل بهار، «حجامت» و فصد بسته به نیاز هر فرد از همه اولی‌تر و مناسب‌تر است، چون خارج‌کننده تمام اخلاط همراه با خون است، به همین دلیل آن را «استفراغ کلی بدن » نامیده‌اند.