مادر ، دوست داشتنی ترین آفریده خداست. می گویند بهشت زیر پای مادر است. مادر سنگ صبور فرزندان است. در آستانه روز مادر این سوال را از مردم پرسیدیم ،آیا شما می دانید مادرتان چه غذایی دوست دارد؟

مادر، زیباترین کلمه ای که وقتی آن را به زبان می آوری کلی حس و انرژی مثبت روانه وجودت می شود. مادر مساوی است با مهربانی، از خودگذشتگی ، مرهم درد و محرم اسرار. قدیمی ها می گویند مادر چشم فرزندش را ببیند متوجه می شود که چه سر او می گذرد. مادر می داند که فرزندش چه غذایی را بیشتر دوست دارد. اما از هرچه بگذریم دستپخت مادرها ، یک چیز دیگر است. دستپختی که حتی شما نمی توانید طعم آن را در بهترین و لاکچری ترین رستوران های شهر هم پیدا کنی. کافی مادر یک تخم مرغ ساده با دو حلقه گوجه ، کمی فلفل و دارچین برای شما درست کند بی شک مزه ای که دارد از بهترین چلوکباب برگ و سلطانی و شیشلیگ هم لذیذتر است.

اما یک سوال  ذهن مرا به عنوان خبرنگار درگیر کرده است، چند نفر از ما می دانیم که مادرمان چه غذایی دوست دارد؟

برای رسیدن به این سوال و تهیه یک گزارش مردمی این بار گفتم اولین سوال را از خودم می پرسم. در ذهنم فکر کردم مادرم چه غذایی دوست دارد. بعد از کمی تأمل و تفکر به این نتیجه رسیدم که او کباب دوست دارد. تلفن را برداشتم ، تماس گرفتم و بعد از احوال پرسی گفتم ، مادرم چه غذایی دوست  داری؟ اما پاسخ شوکه کننده بود. او گفت غذاهای خورشتی.

این یعنی من هم نمی دانم مادرم چه غذایی دوست دارد. برای اینکه پاسخ های درست و غلط بیشتری هم به دست بیاوریم راهی خیابان شدیم تا همین سوال را از مردم بپرسیم.

به سراغ کسبه رفتیم، پیر وجوان ، زن و مرد. حتی از آنها خواستیم تماس بگیرند تا صحت گفته هایشان را بررسی کنیم. نکته جالب و شاید گفت کمی تاسف انگیز این بود، کم تر کسی را پیدا کردیم که غذای مورد علاقه مادرش را درست حدس بزند.

در میان همه مصاحبه شونده ها وقتی سوال را از شاطر نانوا پرسیدم ، خنده روی لبانش خشکید. گفت مادرم را سالها پیش از دست دادم ، آخرین بار وقتی مرا راهی خدمت سربازی کرد او را دیدم .وقتی برگشتم دیگر مادر نداشتم.حرف های مرد شاطر مرا به فکر فرو برد. روز مادر مخصوصا این روزها که فضای مجازی به خصوص اینستاگرام محلی برای انتشار عکس ها شده است همه سعی می کنند عکسی از مادر خود بگذارند و چه سخت است ماجرا برای آن کسی که مادرش را از دست داده است.

چه قدر خوب است به بهانه روز مادر ، به یاد مادرانی باشیم که دیگر بین ما نیستند، مادرانی که جدا از فرزندان در کنج آسایشگاه ها و خانه های سالمندان در تنهایی خود غوطه ورهستند. مادرانی که سالهاست از فرزندان معلول خود مراقبت می کنند. مادرانی که این روزها روی تخت بیمارستان بستری هستند و عزیزانشان پشت درهای بسته چشم انتظار شنیدن یک خبر خوب از سلامتی مادرشان.

مادر، کلمه ای حتی به زبان آوردن آن نیز آرامش را مهمان خانه های دلمان می کند.