هم‌نوا؛

از آنجایی که بنده تمام یافته هایم و اعتبارم مرهون آستان اباعبدالله علیه السلام هست، آشنایی با فخرالذاکرین حاج فیروز زیرک کار هم در سایه این عنایت و در این آستان انجام گرفته است. فاصله سنی حقیر با ایشان حدود ده سال است و وقتی من تازه شروع به مداحی کرده بودم ایشان در عین جوانی مداح قابلی بودند. بعدها که سن من کمی بالا رفت و توانستم محضر بزرگانی چون مرحوم استاد عابد علیه الرحمه را درک کنم، غالبا در منزل ایشان با حاج آقا بودیم و الان حدو 56 سال است که با ایشان انس دارم. می‌توان گفت حاج آقا قبل از آشنایی و انس و الفت با استاد عابد سبک خاصی در مداحی داشتند؛ یعنی هم با آواز می‌خواندند و هم شعرایی چون مرحومین انور یا منزوی اشعاری که می‌نوشتند احتراما برای ایشان ارسال می‌کردند تا برای اولین بار توسط ایشان در مجالس استفاده شود. بعد از حدود سال 1340 ش که ایشان با استاد عابد آشنا شدند، دیگر حال و هوای مداحی حاج آقا عوض شد. خیلی‌ها محضر استاد عابد را درک کرده بودند ولی هیچکس مثل حاج آقا بهره نبرد. علت این بهره هم بخاطر این بود که ایشان واقعا بدون تکبر در محضر استاد تلمّذ کردند و مایه‌های شعری که از قبل داشتند باعث شد تا شعرشناس قهاری باشند. آنها که حاج فیروز را می‌شناسند می‌دانند که ایشان چقدر دقیق و به اصلاح چقدر روشن هستند؛ لذا اشعار در شأن اهلبیت ع را خوب تشخیص میدهند.

بنده اطلاع دقیق دارم که بعد از آشنایی، بانی نگارش اکثر اشعار استاد عابد حاج آقا بوده اند. ایشان با آن نگرش بلندشان درخواست می‌کردند و مرحوم استاد هم که الحق جواهر کلام بودند آن آثار والا را خلق می‌کردند. خداوند به حقیر عنایت داشته و من از حاج آقا این رافهمیده‌ام که ایشان علاوه بر مداحی، ابعاد بسیار دیگری هم برای ارائه دارند. ساعت‌ها وقت لازم است تا در مورد تقوا، تواضع، اصطلاحا خاکی بودن، ادب، بزرگواری، وقار و آقایی ایشان صحبت کنم. در مجالسی که من ایشان را استاد خطاب می‌کنم از قلبم همیشه خطور می‌کند که حاج آقا علاوه بر مداحی، استاد اخلاق بنده نیز هستند. اگر شعرا و مادحین درجه یک کشور در مقابلش خاضع هستند، اگر به ایشان لقب فخرالذاکرین داده‌اند، اگر حاج علی انسانی ایشان را امیر لشگر مداحان کشور خطاب می‌کند، بخاطر این چیزهاست وگرنه آن بزرگواران با کسی تعارف ندارند و هیچ احتیاجی به این تعاریف ندارند و همه را به قصد قربت ذکر میکنند.

ایشان از همان جوانی پاک زندگی کرده اند .اهل غیبت و تهمت و افترا و قضاوت نیستند. این خیلی مهم است. معامله‌شان با خدا به گونه‌ای بوده است که بین خود و خدایش، خودش را تحفظ کرده است. خدای متعال هم عنایت ویژه ای به ایشان داشته است؛ بخاطر این تحفظ. ما مداحان اصطلاحی در بین خودمان داریم که همیشه می‌گوییم خدایا ما را مایه ننگ این آستان قرار نده. واقعا این دعا در مورد ایشان مستجاب شده است. از همان عنفوان جوانی حرکتی انجام نداده است که در اجتماع بواسطه آن حرکت کل تشکیلات حسینی زیر سوال برود. حاج فیروز خود ساخته است. پاک زندگی کرده است. خدای رحمان هم همه چیزهای خوب را بخاطر این پاکی به ایشان عطا کرده است.