عصر ایران؛  سیل که آمد هم خانه را برد هم اسباب آن را و مردم سیل زده این روزها هم دغدغه‌ خانه دارند هم اسباب آن را. چه باید کنند؟ در زمانه‌ای که اداره یک زندگی ساده سخت است، ساختن دوباره یک زندگی زیر آب رفته، بیشتر شبیه یک رویاست. تصور کنید سقفی بالای سرتان بود، فرشی به زیر پا اما الان هیچ نمانده است، شما مانده‌اید، روزهای پیش رو. دولت قول مساعد به سیل‌زدگان داده است. رییس جمهور روحانی گفت که تا آخر در کنار این خانواده‌ها هست. با کمک دولت اما شاید تنها سقف خانه‌ها برپا شود. با وسایل آب برده چه باید کرد؟ مگر نه اینکه قرار است که از کالاهای داخلی حمایت کنیم؟ مگر نه اینکه قرار است چرخ تولید را بچرخانیم؟ چه فرصتی بهتر از این. سیل زدگان احتیاج به وسایل زندگی دارند. تلویزیون، یخچال، گاز و ....  آنها دیگر قابل استقاده نیست. آنها لنگ این وسایل ابتدایی زندگی هستند. تولید کنندگان داخلی به صحنه بیایند و این خانه‌ها پُر کنند. تمام کارخانه‌هایی که وسایل ایرانی تولید می‌کنند، می‌توانند نمایندگی‌هایی در شهرهای سیل زده تاسیس کنند و با دادنتسهیلات مناسب به سیل زدگان، کالاهای زندگی آنها را تامین کنند. حضور این کارخانه‌ها در مناطق سیل‌زده، زدن دو نشان با یک تیر است. هم دل این بندگان خدا را شاد می‌کنند هم کارخانه‌ خودشان رونق می‌گیرد. نباید خودمان را گول بزنیم. هنوز بسیاری از مردم به کالاهای ایرانی اطمینان ندارند و بر این باور هستند که کیفیت آنها از کالاهای مشابه خارجی پایین تر است. تولید کنندگان اما می‌گویند کیفیت تولیداتشان اگر بالاتر نباشد، پایین تر نیست. با توجه به این نگاه چه باید کرد؟ در این بازار پر تلاطم و پر رقابت چه باید کرد؟ تنها راه ترغیب مصرف کنندگان ایرانی برای استفاده از کالای ایرانی است. وقتی قیمت کالای داخلی و خارجی تقریبا برابر است، نمی‌شود، چگونه می‌شود مصرف‌کنندگان را راضی به استفاده از کالای ایرانی کرد؟ تنها راه رونق تولید، دادن تسهیلات به مصرف‌کنندگان است. قدرت خرید مردم به شدت پایین آمده است پس بهتر است تولیدکنندگان داخلی سعی کنند به مردم برای خرید اجناس خود کمک کنند. خیلی از پدران و مادران در فکر خرید جهیزیه برای دختران خود هستند. کارخانه‌های ایرانی با آغوش باز از این پدران استقبال کنند و شرایطی را فراهم کنند تا آنها خانه دختر خود را با وسایل ایرانی پر کنند. با حلوا حلوا کردن، هیچ دهانی شیرین نمی‌شود. تولید کنندگان ایرانی تنها باید مصرف کنندگان را با لطایف الحیل به سمت خود بکشند. با این تصمیم بخشی از مشکلات حل می‌شود و هم چرخ تولید می‌چرخد هم چرخ زندگی.