حاج محمد صافی فرزند مرحوم کریم آقا‌صافی تبریزی شاعر بلندآوازه اهل بیت (ع) درگذشت. وی تنها فرزند ذکور صافی بود و در تهران سکونت داشت و هنگام وفات پدرش (۱۳۰۸ ش) کودکی خردسال بوده است.

كريم آقا صافي تبريزي. شاعر تبريزي‌الاصل و ساكن محله نوبر تبريز است و از خانواده جعفردايي كه در سال 1348 قمري به ديار باقي شتافته است. در بين مداحان و نوحه خوانان تبريزي مشهور است كه در هر مجلس روضه‌اي اگر حال آن چناني نباشد، يك دو بيت از صافي كافي است تا انقلابي در مجلس به‌پا شود. صافي شاعر غزل است كه رجوعش به آستان اباعبدالله از سرِآمدن به پناه و التجا بوده است و شايد همين است كه حالت تضرع و انابه در تمامي اشعار او موج مي‌زند. اگر بخواهم به‌زبان مادري نسبتي به او دهم، بايد او را 《نيسگيل‌لر شاعري》بنامم: يانديريب نيسگيلين عالملري اي واي بالا واي در شعر عين‌الحيات صافي، آن همه تصاوير بكر و عاشقانه و حتي عارفانه موجود است كه تابلويي زيبا و رنگارنگ از ظهرعاشورا برايت ترسيم مي‌كند. سو يوخ نماز وقتيدي قان دستماز آليب روح القدس دوروب قاباغيندا اذان وئرير مشهورترين و فراگيرترين شعر صافي در وصف حضرت عباس- عليه‌السلام- شعر معروف 《مشك و خدنگ》 اوست.

مهدی نعلبندی