اوایل ماه آگوست امسال بود که وومکس اعلام کرد کیهان کلهر به عنوان هنرمند، جایزه بیستمین دوره این نهاد معتبر را به خود اختصاص داده است.

خبرآنلاین نوشت: این جایزه نتیجه و حاصل رصد‌کردن مستمر و دقیق دوره کاری فردی است که چه از منظر تهیه‌کننده و یا چه از منظر هنرمند مورد توجه دست اندرکاران وومکس قرار می‌گیرد. کشورما این فرصت و بختیاری را داشت که در سال ۲۰۱۵ جایزه وومکس را از طریق ناشر فهیم حوزه موسیقی، آقای رامین صدیقی دریافت کند. ناشری که به گمانم مرزهای تازه‌ای را در فضای نشر موسیقی ایران گشود. اما آن جایزه به چند دلیل دیده نشد. اگر چه اهل فن و به خصوص آنهایی که اخبار موسیقی را رصد می‌کنند قطعا بر جایگاه ارزشمند این ناشر/تهیه‌کننده صحه می‌نهند. جایزه استاد کلهر اگرچه از سوی همان نهاد است، اما وزن و اعتبار تبلیغی آن بسی بیشتر از جایزه پیشین است. دلیل آن هم بازمی‌گردد به خود آقای کلهر صدای سازش و خود او با آن حس و حالی که در نواختن دارد، این روزها به مهمترین سفیر هنری ایران، به خصوص در حوزه موسیقی فرهنگی ایران تبدیل شده است. او از طرف دیگر هنرمندی است از تبار کرد و واکنش اخیر او به حمله لشگر اردوغان به کرد‌های سوریه و لغو کنسرتش در استانبول نشان می‌دهد که برای کلهر مسائل انسانی اهمیتی ویژه دارد. از همین منظر است که جایگاه اجتماعی آقای کلهر اهمیتی ویژه پیدا کرده و لذا باید بر پای نهال چنین جایگاهی آب لطف افشاند و آن را بارورتر ساخت. او در هنگام دریافت جایزه خود را نماینده و صدای پیشینه‌ این موسیقی کهن نامید و فروتنانه اذعان کرد که هنرش محصول قرار گرفتن بر شانه‌های بزرگانی است که چه در مقام معلم و چه در مقام هنرمند، او از آنها آموخته تا به چنین پایگاه و جایگاهی رسیده است. تقدیم این جایزه به استاد محمدرضا شجریان هم نوعی پاسداشت و حق‌گزاری از همین جایگاه است. هنرمندی که چندسالی است بیماری سرطان عملا او را از جامعه موسیقی گرفته است و صدایش صدای فرهنگ کهن و ریشه‌داری موسیقی و ادبیات ایران است. برای استاد کلهر توفیق افزونتر آرزو می‌کنیم اگر چه خبر داریم که در ماه نوامبر هم ایشان افتخاری دیگر را نصیب موسیقی این مرز و بوم خواهند کرد.

سید ابوالحسن مختاباد