به گزارش همنوا به نقل از تسنیم، سردار نصرالله فتحیان با بیان این‌‌که تقریباً از روزهای اول ابتلای کشور به بیماری کرونا، یکی از نگرانی‌‌های نظام سلامت این بود که در شرایط پیک، بیمارستان‌‌ها پر شوند، اظهار کرد: در آن زمان، این نگرانی وجود داشت که در دوران پیک ظرفیت بیمارستان‌‌ها برای پذیرش بیمار کم شود و بیماران ما دچار مشکل شوند بنابراین بحث فضاهای پسابیمارستانی یا "نقاهتگاه‌‌ها" یکی از موضوعاتی بود که مطرح شد؛ در روزهای ابتدایی وزیر بهداشت از من خواستند این مسئله را دنبال کنم. 

وی افزود: بر اساس بررسی کارشناسی که توسط وزارت بهداشت انجام شد، در گام اول 20 هزار تخت نقاهتگاهی باید می‌توانیم در نقاط مختلف سراسر کشور ایجاد کنیم که اگر با پیک بیماری مواجه شدیم، بیمارستان‌‌های ما دچار مشکل نشوند؛ با هماهنگی خوبی که با نیروهای مسلح ایجاد شد در روزهای ابتدایی سرلشکر باقری این امر را پذیرفتند و ظرف مدت بسیار کوتاهی، 10 هزار تخت نقاهتگاهی توسط نیروهای مسلح آماده شد؛ هم‌‌زمان، دانشگاه‌‌های علوم پزشکی، خیرین، سازمان‌‌های مردم‌نهاد، جمعیت هلال احمر و بخش خصوصی هم به کمک ما آمدند و 10 هزار تخت نیز با محوریت دانشگاه‌‌های علوم پزشکی آماده شد که مجموع تخت‌‌ها در آن زمان به 20 هزار تخت رسید. 

سردار فتحیان ادامه داد: تعداد تخت‌‌های نقاهتگاهی پس از مدتی به 35 هزار مورد افزایش یافت که 25 هزار تخت را نیروهای مسلح و 10 هزار تخت دیگر را بخش‌‌های ذکر شده تأمین و آماده کردند. 

مدیر هماهنگی بین‌دستگاهی وزارت بهداشت در پاسخ به این سؤال که چقدر از ظرفیت نقاهتگاه‌‌ها استفاده شده است، خاطرنشان کرد: این تخت‌‌ها به‌عنوان استندبای بودند که اگر در وضعیت پیک قرار گرفتیم با مشکل روبه‌رو نشویم اما در اکثر نقاط کشور فضای بیمارستان‌‌های ما به گونه‌‌ای بود که خیلی نیازی به استفاده از فضاهای مراقبتی و نقاهتگاهی نبود اما حدود 4000 بیمار در این نقاهتگاه‌‌ها نگهداری شدند. 

وی افزود: این نقاهتگاه‌‌ها در تمام استان‌‌ها و حتی شهرستان‌‌ها ایجاد شد؛ نیازی نداشتیم کسی را مجبور کنیم که از نقاهتگاه‌‌ها استفاده کنند و برای نگهداری بیماران اعمال قانون نشد.

سردار فتحیان در پاسخ به سؤالی مبنی بر کاربرد نقاهتگاه‌‌ها در دوران کرونا تصریح کرد: در مراحل اولیه، نقاهتگاه‌‌های پسابیمارستانی طراحی شده بوند اما در مراحلی که تست افزایش یافت، از این مراکز مراقبت باید به‌‌عنوان نقاهتگاه‌‌های پیش‌‌بیمارستانی نیز استفاده می‌‌شد و افرادی که امکان قرنطینه در منزل برای آن‌‌ها وجود نداشت نیز می‌‌توانستند در نقاهتگاه‌‌ها، دوره قرنطینه خود را طی کنند.