به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم، گزارش توسعه انسانی یکی از مهمترین و معتبرترین گزارش‌های اقتصادی و اجتماعی در جهان است که هرساله توسط دفتر توسعه سازمان ملل متحد (UNDP) منتشر می‌شود و در این گزارش، شاخص توسعه انسانی (HDI) کشورها بر اساس معیارهایی چون امید به زندگی، کیفیت نظام آموزشی، درآمد واقعی و سرانه درآمد ملی از عدد صفر تا یک محاسبه می‌شود که هرچه این شاخص به عدد یک نزدیک‌تر باشد، نشان از توسعه‌یافتگی بیشتر است. یکی از مهم ترین شاخص‌های توسعه انسانی در گزارش سالانه سازمان ملل متحد، سنجش و ارزیابی کیفیت زندگی بین کشورها است. امید به زندگی یک شاخص آماری است که نشان می‌دهد متوسط طول عمر در یک جامعه چقدر است یا به‌عبارت دیگر هر عضوی از آن جامعه چند سال می‌تواند توقع حیات داشته باشد. هرچه شاخص‌های بهداشتی و همچنین درمانی بهبود یابد امید به زندگی افزایش خواهد یافت و از این رو این شاخص یکی از شاخص‌های سنجش پیشرفت و عقب‌ماندگی کشورهاست. لازم به ذکر است که وضع بهداشتی یک جمعیت با مجموعه‌ای از شاخص‌ها بیان می‌شود که قطعاً مستقل از یکدیگر نمی‌باشد. هرکدام از این شاخص‌ها به‌تنهایی واقعیتی ویژه را بیانگر هستند: میزان مرگ‌ومیر خام، میزان مرگ‌ومیر نوزادان، تغییرات این میزان‌ها برحسب تجهیزات درمانی و پزشکی در مناطق مختلف و...، اما یک شاخص کلی نیز موجود است که همه این شاخص‌های ویژه را با مرتبط ساختن آن‌ها با یکدیگر خلاصه می‌کند و این شاخص چیزی جز امید به زندگی در بدو تولد نیست. امید زندگی در بدو تولّد به‌شدّت متأثّر از مرگ سال اوّل زندگی است و به همین دلیل این شاخص مانند شاخص مرگ کودکان زیر یک سال و بلکه فراتر از آن به‌عنوان یک شاخص بهداشتی، اقتصادی و اجتماعی تلقّی می‌شود. بر اساس تازه‌ترین گزارش توسعه انسانی 2018 سازمان ملل متحد، شاخص امید به زندگی در ایران به 76.2 سال افزایش یافته که این شاخص در مردان 75.1 سال و در زنان 77.3 سال است. بر اساس گزارش شاخص توسعه انسانی، امید به زندگی در ایران از سال 1990 که 63.8 سال بوده است، تا کنون بیش از 12.4 سال افزایش داشته است. بر اساس این گزارش، بین 191 کشور دنیا شاخص امید به زندگی در ایران از 130 کشور جهان بیشتر است و امید به زندگی مردم کشورهایی همچون روسیه، ترکیه، برزیل، مجارستان، عربستان سعودی، رومانی، کویت، هند، اندونزی، مصر، اوکراین، تایلند، گرجستان، مالزی، آفریقای جنوبی، قزاقستان، بلاروس، بلغارستان، آذربایجان، ارمنستان، اردن، ازبکستان، ترکمنستان، تاجیکستان و قرقیزستان پایین‌تر از مردم ایران است و در کشورهایی همچون آرژانتین، بحرین، اسلواکی، امارات، اکوادور، چین، لهستان، استونی، مکزیک و الجزایر شاخص امید به زندگی با فاصله بسیار اندک بالاتر از ایران است.