هم‌نوا_ مهدی قاسمی

مورچه ها را دیده‌اید؟

آن موجودات ریزی که سوره ای در قرآن به نام همین حشرات نامیده شده است و مطالعه درباره زندگی‌شان دانشمندان را به شگفتی واداشته. از ویژگی هایی که درباره این موجود گفته شده می‌توان به نظم و هوشمندی، مکان یابی، ارتباط با همنوعان، هماهنگی با تغییرات محیط و ... اشاره کرد.

نشریه دیلی تلگراف گزارشی از قوی ترین موجودات زنده ای که ساکن سیاره زمین هستند را بر اساس نسبت قدرت به وزن آنها ارائه کرده است که شاید دیدن نام مورچه برگ بر یا the leafcutter ant در این لیست که تنها شامل ۱۰ موجود است، شما را متعجب کند.

 آرواره این مورچه های بسیار کوچک به گونه ای تکامل یافته است تا با ارتعاشات قوی بتواند قطعات بزرگ برگهای گیاهان را بریده و از جا بکند. این قطعات گاه وزنی ۵۰ برابر وزن بدن مورچه ها را دارند که در مقیاس انسانی با بلند کردن وزنی ۲/۵ تنی برابری می کند. اگر به مورچه ها علاقمند شدید میتوانید بیشتر درباره آن ها مطالعه کنید، اما چرا این بحث را پیش کشیده ام؟ 

 متاسفانه چند روز پیش در تبریز پسر بچه یازده ساله ای که در حال دوچرخه سواری بود داخل کانال حفاری شده ای سقوط کرد و جان خود را از دست داد. قطعا امنیت کار در محلی که این حفاری انجام میشد پایین بوده که این فاجعه رخ داد. حالا این بی‌کفایتی و عدم مدیریت اشرف مخلوقات را با مدیریت منظم و دقیق مورچه‌ها مقایسه کنید. 

بارها و بارها در کتاب ها، تلویزیون، روزنامه ها و فضای رسانه ای کشور مطرح شده است که «اول ایمنی، بعد کار» امنیتی که نه تنها کارگران بلکه باید افراد حاضر در آن محدوده نیز از آن برخوردار باشند. اما با وضعیت فعلی چنین قلمداد میشود که گویی اصلا کاری در جریان نبوده است که امنیت این چنین پایین بوده! 

فردا پس فردا حکم قضایی این اتفاق صادر می‌شود و فرد یا افرادی به عنوان مقصر شناخته میشوند و تمام. اما اگر مدیران و مسئولان ما نظم و مدیریت صحیحی داشتند آیا باز هم شاهد این اتفاق بودیم؟ بهتر نیست اعتراف کنیم که مدیریت شهری ما دچار یک سهل‌انگاری کلی است؟

آیا بهتر نبود به جای پرداختن به اولویت هزار و چندم یک شهر که نامگذاری بلوار به نام یک تیم است، ابتدا به مسائل اصلی شهر و امنیت شهروندان می پرداختیم؟

نکته مهم دیگر این که آیا بعد از داغدار شدن خانواده‌ای، مسئولان شهری در پروژه‌هایشان جدیت به خرج خواهند داد که دیگر بابکی را از دست ندهیم؟

این حفاری ها و گودال های عمیق در مسیر طالقانی تا قبل از زیرگذر حکیم نظامی هم دیده می‌شود، جای‌جای شهر به بهانه‌های واهی حفاری شده؛ آیا امنیت همه کارگاه‌های عمرانی شهر در حد کارگاهی است که بابک را در خود فرو برد؟! 

دنیا دار مکافات است. همیشه هم گودال‌ها دهن باز نمی‌کنند که فرزندی را ببلعند اما به هر حال این حقوق پایمال شده روزی سر برخواهند آورد و مسئول هر حق ناحق شده‌ای مورد مواخذه خواهد بود. پس بهتر است هر چه زودتر حواسمان را جمع کنیم. امنیت کارگاه‌های عمرانی حق‌الناسی است که سربزنگاه می‌تواند دامن مسئولش را بگیرد.