نمایش من هزار و یک شب زنده‌ام به کارگردانی سعید رضانژاد در موسسه فرهنگی هنری الف روی صحنه رفت. این نمایش، برشی از زندگی معصومه آباد اولین زن اسیر ایرانی در دفاع مقدس است.

به گزارش همنوا، در حاشیه اولین روز اجرای نمایش «من هزار و یک شب زنده ام» اهالی رسانه در نشست خبری با عوامل این نمایش گفتگو کردند. سعیدرضا نژاد، تهیه کننده و کارگردان این نمایش گفت: من مدت ها در فکر کاری برای آزادگان بودم و در نظر داشتم مستندی از زندگی آنان بسازم. از آن جایی که برای آزادگان کاری انجام نشده است و اثر قابل قبولی که انعکاسی از زندگی آن بزرگواران باشد، تولید نشده بود، ساختن کاری برای آزادگان یکی از دغدغه های من بود. آقای سعید بی نظیر پیشنهاد متن نمایشی از حمیدرضا قاسمی را دادند. این نمایشنامه برگرفته از کتاب «من زنده‌ام» اثر معصومه آباد نخستین زن آزاده ایرانی در دوران دفاع مقدس است. البته این متن کاستی هایی داشت که با اجازه خود نویسنده با مقداری تغییر سعی کردیم آن ها را برطرف کنیم و شروع به انتخاب بازیگر کردیم. این کارگردان درباره نحوه اجرای نمایشنامه گفت: این نمایش یک اجرای مونولوگ است و اجرای تک نفره سختی های بسیاری دارد. گویا روی لبه یک تیغ حرکت می کنی که اگر ذره ای مواظب نباشی به ورطه تکرار و ملال می افتی. باید مواظب بود تا ریتم همیشه برقرار باشد و بازیگر خسته نشود تا نمایش در حال متعادل پیش برود. ما 4 سال دوران اسارت معصومه آباد را در تایم یک ساعته می بینیم، لحظات مختلفی که شامل غم و شادی و خاطره و غیره است. او در مورد روند و سرنوشت متن داستان در نمایش های بعدی افزود: ما برای اینکه این متن را در جشنواره شرکت بدهیم، اجازه ای برای تغییری اندک در متن نمایشنامه از آقای قاسمی گرفته ایم ولی در حدی نیست که ستون فقرات این متن شکسته شود. ما در حدی مجاز به تغییر هستیم که ایشان هم راضی باشند و متن زیاد دستکاری نشود وآسیب نبیند. نویسنده این متن را بعد از خواندن کتاب "من زنده ام" بر اساس تصورات خود نوشته است که ممکن است جاهایی از آن خیال باشد ولی کلیت همان کتاب است. نویسنده متن برای این‌که تلنگری بر تماشاگر وارد کند پایان آن را به روشنی ترسیم نکرده است تا تماشاگر ترغیب به خواندن خود کتاب شود و هرکس خود به دنبال یافتن سرنوشت داستان برود. سعید بی نظیر، بازیگردان این نمایش درباره صحنه متحرک نمایش اظهار کرد: در این نمایش هرگاه که دیوار از جلوی دیدگان تماشاگر کنار می رود، ما از سلولی که بازیگر در آن حبس است بیرون می آییم و به خیال و گذشته او می رویم و وقتی این دیوار بسته می شود به حال حاضر آن سلول بر می گردیم و البته بسیار سعی کردیم در این نمایش از اغراق دور باشیم. پریا قاسم زاده، بازیگر این نمایش ادامه داد: ما اگر نمایش را به همان گونه که اتفاق افتاد ، به پایان می رساندیم، جایی برای اندیشیدن به مخاطب داده نمی شد. ما می خواهیم مخاطب خود به دنبال سرنوشت این داستان برود. هدف ما از این نمایش، نشان دادن قدرت این آزاده شجاع است. اسارت بسیار سخت است و بعد از اسارت نحوه برخورد با زندگی بسیار مهم است و این انسان واقعا قدرتمندانه با زندگی برخورد کرده است. وی افزود: من سعی کردم چیزی بازی کنم که جوانان امروزی آن را درک کنند که این انسانی که اینجاست هیچ فرقی با بقیه ندارد و هیچ کدام ماورائی نبودند. آدم های عادی بودند که می توانند مثل بقیه زندگی کنند و ما هم می توانیم مثل آن ها شجاعانه زندگی کنیم.

فاطمه فرشباف