یک پژوهشگر حوزه آموزش و پرورش گفت: با پدیده های پیچیده ای در جامعه رو به رو هستیم. نوع نگرش مردم به آموزش عمومی، نگرش سازنده ای نیست و آموزش عمومی را مرحله گذر برای رسیدن به کنکور می دانند.

به گزارشهمنوا به نقل از مهر، شامگاه گذشته برنامه تلویزیونی پرسشگر با موضوع چالش‌های آموزش زبان فارسی روی آنتن شبکه آموزش سیما رفت. امیرشهاب شاهمیری استاد دانشگاه و محقق زبان فارسی در این برنامه با بیان اینکه در حوزه دانشگاهی فعالیت می‌کنم و سال‌ها بود که از غلط‌های نگارشی دانشجویان در پایان نامه‌ها و متون دیگر تعجب می‌کردم تا آنکه دخترم به کلاس اول رفت گفت: متوجه شدم که بیش از ۲۰۰ غلط و سهل انگاری نگارشی در کتاب فارسی اول دبستان وجود دارد. وی مصادیقی از این سهل انگاری‌ها و غلط‌های نگارشی در کتاب فارسی اول بیان کرد و گفت: در زبان فارسی نیم فاصله یا فاصله کوتاه برای جدا کردن بخش‌های یک واژه اعمال می‌شود. مثلاً "می‌شود" یک واژه است ولی از فاصله به جای نیم فاصله بین دو بخش "می" و "شود" استفاده شده است. واژه‌های دیگری چون یارانه‌ای، رفته‌ام، بی نیاز از این جمله‌اند. این محقق زبان فارسی با اشاره به علائم سجاوندی چون علامت تعجب، نقطه، ویرگول و علامت سوال گفت: اینها به واژه قبلی می‌چسبند و از جمله یا واژه بعدی فاصله می‌گیرند. علایم نگه دارنده چون پرانتز نیز همین‌گونه اند که به عبارت داخلی می‌چسبند و از عبارت بیرونی بعدی فاصله می‌گیرند. اما ما مثال‌هایی از کتاب فارسی داریم که در آن علائم سجاوندی رعایت نشده است و کودک عادت می‌کند که اینها مهم نیستند. شاهمیری با اشاره به کاربرد یای کوچک یا یای میانجی در میان صفت و موصوف و مضاف و مضاف الیه گفت: در ترکیبی چون مداد آبی چون واژه اول به صامت ختم می‌شود نیازی به ی میانجی نیست. اما اگر واژه اول به مصوت بلند ختم شود "ی" بزرگ می‌خواهد مانند آوای دلنشین یا زالوی سیاه. اما حالت سومی داریم که در آن اختلاف است و مسئله وجود دارد و آن زمانی است که آخرین حرف واژه اول "ه " باشد مانند کارنامه، خانه و مدرسه. در گذشته ی مقصوره با این شکل" ء" روی واژه اول قرار می‌گرفت که برخی آن ره به اشتباه همزه می‌گویند. وی ادامه داد: در حالی که در عربی کرسی تنها روی الف و واو و "ی" قرار می‌گیرد. آمدند و گفتند که چون در فارسی همزه نداریم باید ی مقصوره روی سر " ه"حذف شود. این مورد به اشتباه حذف شده زیرا همانطور که گفتیم در این ترکیبات " ء"، ی مقصوره است و نه همزه. اکنون در کلاس اول توصیه می‌شود که از" ی" استفاده کنند مانند "کارنامه‌ی اردشیر" و حالب آنکه نیم فاصله را هم رعایت نمی‌کنند. این محقق زبان فارسی افزود: اگر واژه فارسی داریم چه اشکالی دارد به جای واژه بیگانه از آن استفاده کنیم و به جای بصری بنویسیم دیداری، یا به جای تعلیم بنویسیم آموزش؟ وی با اشاره به دستورزبان یا نحوه گرامر زبان بیگانه گفت: به عنوان مثال "شعرها" درست است اما "اشعار" نباید استفاده کنیم. یا به جای "انسانیت" باید بگوییم "انسان بودن". در مقدمه کتاب فارسی اول دبستان برای معلمان چنین عباراتی نوشته شده و ۲۲ خطا در این مقدمه وجود دارد. شاهمیری به مشکلات فونت نستعلیق فارسی اشاره کرد و گفت: این فونت برای کلاس اول مناسب نیست. حروف این فونت تراز نیست. یا بهتر استفاده شود یا خوشنویسی آن را بنویسد. این محقق زبان فارسی با تاکید بر اینکه ضعف ما در زبان فارسی ما فقط کتاب درسی نیست بلکه عوامل دیگری در آن دخیل است گفت: اما توجه کنیم که کتاب فارسی دست به نقد است یکبار آن را کامل اصلاح کنیم. نظام ارزشیابی توصیفی جدید نیست و از قدیم اینگونه بوده، نظام کمی و ترمیک دستاورد آمریکایی هاست. حالا آنها معلم‌های کارآمدتری دارند و دارند دوباره به سمت ارزشیابی توصیفی می‌روند. برای ما هم خوب است اما آیا ما زیرساخت‌ها را داریم؟ حقوق آنها ۲۰ برابر ماست و معلم ما باید به فکر شغل دوم باشد؟ یک بدفهمی نگران کننده‌ای از ارزشیابی توصیفی وجود دارد محمد حسنی عضو هیئت علمی پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش نیز در این برنامه گفت: از نقدهای بیرونی به کتاب‌های درسی استقبال می‌کنیم. اما پیچیدگی‌های بسیار زیادی در آموزش فارسی وجود دارد. به عنوان مثال برای "ی" میانجی اظهارات آقای شاهمیری صحیح است اما از وجه آموزشی که بنگریم معلم‌های ما گزارش می‌دهند که دانش آموزان در فهم این موضوع برای املا مشکل دارند و سیاست این بوده که "ی" را بین دو واژه قرار بدهند تا بچه‌ها عادت کنند و بعد آهسته در متون سطوح بالاتر "ی" میانجی حذف شود. مثلاً به بچه‌ها نوشتن به صورت " خانه‌ی ما" آموزش داده می‌شود. وی با اشاره به اینکه خط نستعلیق وجه فرهنگی دارد و از زیباترین خط‌های نگارشی فارسی است گفت: سوال این است که آیا باید آن را کنار بگذاریم؟ آموزش فارسی به نستعلیق دشوار است و ما را در دوراهی قرار داده که در کتاب فارسی ابتدایی از نسخ استفاده کنیم یا نستعلیق؟ اخیراً تحقیقی در این باره در دست تدوین برای رسیدن به قلمی برای آموزش زبان فارسی است. حسنی درباره ارزشیابی کیفی توصیفی گفت: یک بدفهمی نگران کننده‌ای از ارزشیابی توصیفی و نقش و جایگاه آن وجود دارد. ناکارآمدی و کم کارآمدی نظام آموزشی به دلیل نارسایی‌های زبان‌شناختی نیست بلکه عوامل اجتماعی پیچیده‌ای دست به دست هم می‌دهد. وی افزود: با پدیده‌های پیچیده‌ای در جامعه روبروییم. مثلاً نوع نگاه و نگرش مردم به آموزش عمومی، نگرش متعالی و سازنده‌ای نیست و آموزش عمومی را مرحله گذر برای رسیدن به کنکور می‌دانند، در حالی که این دوره اصالت، هویت و ارزشمندی ذاتی دارد و باید در این دوره دانش آموزان را برای ورود به زندگی آمادگی کنیم. عضو هیئت علمی پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش ادامه داد: مدارسی را می‌توانم نام ببرم که برای دانش آموزان کلاس‌های آمادگی آزمون ورودی تیزهوشان ترتیب می‌دهند. کدام مدرسه افتخار کرده که بهترین رویکرد را در آموزش زبان فارسی دنبال می‌کند؟ مدارس دولتی هم که آنچنان حمایت نمی‌شوند. وی با بیان اینکه باید این ارزش‌های فعلی از دوره آموزش عمومی واژگون شود و والدین احساس کنند بچه‌ها را به مدرسه می‌فرستند تا یاد بگیرند نه آنکه نمره بگیرند و کنکور بدهند گفت: آموزش و پرورش به شدت در این راستا حرکت می‌کند و نهادهای دیگر هم باید حمایت و کمک کنند. حسنی ادامه داد: متاسفانه آموزش و پرورش را با امکانات و بودجه ناکافی تنها می‌گذاریم. وی با اشاره به اینکه برخی می‌گویند عامل افت تحصیلی، ارزشیابی توصیفی است اما معتقدم این‌طور نیست اظهار کرد: مگر بچه‌هایی که دانشگاه تهران قبول می‌شوند ده‌ها هزار تست نمی رنند؟ پس چرا هنوز مشکل دارند. باید فضای شاد و آرام همراه با مسئولیت برای دانش آموزان فراهم کنیم، با سختگیری موافق نیستم. وی با بیان اینکه در دنیا حرف اول را ارزشیابی می‌زند اما به دلیل پیچیدگی‌هایی که گفتیم ارزشیابی توصیفی در ایران نه در درون سیستم جذب شد و نه بیرون مدرسه پذیرفته شد گفت: این چه اتهاماتی است که به ارزشیابی توصیفی می زنیم که باعث افت تحصیلی شده است؟ ارزشیابی باید با فرایند یادگیری ممزوج شود. اکنون ارزشیابی کیفی توصیفی در مدارس به طور کامل اجرا نمی‌شود بلکه ارزشیابی توصیفی کمی زده است. ضعف در عدالت در کیفیت آموزشی خود را نشان می‌دهد حیدر تورانی سرپرست سابق سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی نیز با بیان اینکه شنیدن، خواندن، صحبت کردن و نوشتن مهارت‌های اولیه و پایه آموزش زبان فارسی است گفت: هرکدام از اینها نیازمند کسب مهارت‌هایی در دانش آموزان است. وی افزود: کارکرد آموزش زبان فارسی فقط به تنهایی به کتاب درسی فارسی برنمی گردد. تا به حال افراد متخصصی به سازمان پژوهش دعوت شده‌اند و در تدوین کتاب درسی نقش ایفا کرده‌اند و کتاب‌های امروز کار تکامل یافته‌ای است. وی ادامه داد: اگر دانش آموزان در پایه‌های بالاتر توانش کلامی و درک فارسی شان پایین است این اشکال، فقط متوجه کتاب درسی نیست بلکه عوامل محیطی بر آن تسلط دارد. تورانی افزود: ارزش زبان فارسی نزد خانواده یکی از عوامل تعیین کننده است. معمولاً کارنامه که صادر می‌شود خانواده‌ها اول نمرات ریاضی و علوم را نگاه می‌کنند و در آخر فارسی را. هرچند قبول داریم که بخشی از نارسایی‌ها به کتابخانه فارسی برمیگردد، اما تنها عامل نیست. سرپرست سابق سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی با بیان اینکه اگر می‌بینیم دانش آموزی بعد از ششم ابتدایی هنوز در فارسی ضعیف است باید به انگیزه‌های وی در یادگیری زبان فارسی نزد خانواده و جامعه توجه کنیم گفت: آنقدر که در میان خانواده‌ها تمایل برای فرستادن به آموزشگاه زبان انگیسی است برای تقویت زبان فارسی وجود ندارد. واژگان و دایره لغات مهم است و اگر دانش آموزی در دوره ابتدایی گنجینه لغاتش از سطحی بالاتر نرود در درس‌های دیگر هم افت می‌کند. وی با بیان اینکه یک عامل تعیین کننده دیگر معلمان هستند اظهار کرد: آیا همه درس‌ها نزد معلمان به یک اندازه ارزش دارد؟ دانش آموز در چشم‌های معلم‌های ما نیز می‌بیند که دروس دیگر چون ریاضی اهمیت بیشتری دارند. روش تدریس معلمان نیز حائز اهمیت است. وی با اشاره به اینکه اگر زبان فارسی دانش آموزان ضعیف است اینها فقط به کتاب برنمی گردد گفت: آیا تاکنون مشاهده کرده‌اید کسی معلم تقویتی زبان فارسی برای فرزندش بگیرد؟ وقتی نزد خانواده و جامعه ادراک علمی از زبان فارسی وجود ندارد وضعیت از این بهتر نمی‌شود. در انتهای برنامه مسعود کبیری عضو هیئت علمی پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش نیز با بیان اینکه عملکرد دانش آموزان ایران در حوزه درک و فهم زبان مادری آنطور که فکر می‌کنیم باید باشد، نیست گفت: نمره ما در مطالعات پرلز از عدد میانگین ۵۰۰ نزدیک به ۷۰ نمره کمتر و عدد ۴۳۰ است. وی ادامه داد: تنها چیزی که فعلاً داریم نتایج مطالعه پرلز برای درک مطلب زبان است. درباره نوشتن، گنجینه لغات و… اطلاعاتی نداریم. سنجش ملی و آزمون استانداردی هم برای سنجش زبان فارسی نداشته‌ایم. پرلز چهار دوره برگزار شده و نشان می‌دهد که ما از میانگین نمره‌ای که باید پایین‌تر بوده و نمره دانش آموزان ما حدود ۴۳۰ است. کبیری با بیان اینکه حدود ۵۷ کشور در این آزمون شرکت می‌کنند گفت: به لحاظ جایگاه ایران در مقایسه با دیگر کشورها باید گفت در ناحیه‌ای هستیم که عملکرد جالبی نیست و کمتر از میانگین است. وی به توزیع نامتوازن و پراکندگی بسیار در کشور اشاره کرد و گفت که برخی مدارس به پایین‌ترین سطح نمی‌رسند و برخی بالاترین سطح را دارند که ضعف در عدالت در کیفیت آموزشی را نشان می‌دهد و این آزاردهند تر از رتبه ایران در بین دیگر کشورها است و باید بیشتر به مدارس ضعیفمان بپردازیم.